O δάσκαλοςΣι Ντε Τσάο (释德超 - Shì Dé Chāo), γνωστός και με το ψευδώνυμο «Γενειοφόρος», κατάγεται από την πόλη Τσο Κόου (周口 - Zhōu Kǒu) της επαρχίας Χενάν (河南 - Hé Nán). Γεννήθηκε το 1968 και ανήκει στην 31η γενιά μοναχών του ναού Σαολίν. Ο μεγαλόσωμος μοναχός, με ύψος 1,80 και βάρος περίπου 100 κιλά, ενσαρκώνει την πεμπτουσία ενός Σαολίν. Με την πυκνή γενειάδα και την ευγενική φυσιογνωμία, ψηλότερος από τον μέσο Κινέζο, μοιάζει σαν να ξεπηδά από τις σελίδες της ιστορίας. Ο Ντε Τσάο πήγε να προσκυνήσει στον ναό Σαολίν το 1989 όντας ακόμη έφηβος. Τον δέχτηκε ο σεβάσμιος μοναχός Σι Σου Σι (释素喜 - Shì Sù Xǐ, 1924-2006) και δραστηριοποιήθηκε στη σχολή του Σι Ντε Γιανγκ (释德杨 - Shì Dé Yáng) στην Επίσημη Ομάδα Επιδείξεων του Ναού Σαολίν, Σουνγκ Σαν Σάο Λιν Γου Σενγκ Χόου Μπέι Τούι (嵩山少林武僧后备队 - Sōng Shān Shào Lín Wǔ Sēng Hòu Bèi Duì). Εκεί ο Ντε Τσάο συμμετείχε σε επιδείξεις Κουνγκ Φου, δίδασκε και διαχειριζόταν διοικητικές εργασίες της σχολής.
Τα αξιώματα του και οι αναληφθείσες θέσεις ευθύνης ποικίλουν καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων. Από το 2013 είναι υπεύθυνος του πρώτου Νοσοκομείου του ναού στο όρος Σουν (嵩山 - Sōng Shān) και επικεφαλής στη Σχολή του Φαρμακείου του ναού Σαολίν. Υπηρετεί ως ηγούμενος του ναού Λονγκ Τσιέν (龙泉 - Lóng Quán), που βρίσκεται υπό την αυλή του ναού Σαολίν και είναι αντιπρόεδρος της ερευνητικής ένωσης του Κινεζικού Βουδιστικού Πολιτισμού. Έχει δεχτεί προσκλήσεις να επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, την Ουάσιγκτον και τη Σεούλ της Κορέας.
Σύμφωνα με τον Ντε Τσάο, εφόσον χρησιμοποιεί την κατάλληλη μέθοδο, μπορεί κανείς σε λίγους μόλις μήνες να είναι ικανός να σπάσει τούβλα με την τέχνη της Σιδερένιας Παλάμης (铁掌 - Tiě Zhǎng). Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρχει βιασύνη. Κουνγκ Φου σημαίνει δεξιότητα που κατακτιέται με χρόνο και ενέργεια, επομένως στο πραγματικό Κουνγκ Φου δεν υπάρχει ούτε σύντομος δρόμος, ούτε παράκαμψη.
«Μπορείς να χτυπήσεις πρώτα τον εαυτό σου και σταδιακά να προχωρήσεις σε σακούλες γεμάτες φασόλια και στη συνέχεια πέτρες. Μπορείς ακόμη να χτυπήσεις πλάκες. Στο ξεκίνημα χρησιμοποιούσα σκευάσματα και αλοιφές, αλλά αργότερα έπαψα να έχω πρηξίματα, οπότε σταμάτησα τη χρήση τους.
Εάν όμως δεν έχεις την κατάλληλη κατάσταση πνεύματος, Σιν Φα (心法 - Xīn Fǎ), εάν δηλαδή προσπαθείς μόνο να χτυπήσεις, να σκοτώσεις, να κερδίσεις ή να είσαι πρώτος, τότε αυτός ο δρόμος είναι δρόμος του κακού. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η νοοτροπία. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τη Σιδερένια Παλάμη για να συγκεντρώσουν τη δύναμη τους. Μια γροθιά ικανή να σπάσει τούβλα. Μια γροθιά ικανή να σκοτώσει ανθρώπους. Ωστόσο, αυτό για εμένα δεν είναι σωστό. Είναι τρομακτικό. Ο στόχος της Σιδερένια Παλάμης στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός».
Πέρα από το Σιν Φα, το άλλο σημαντικό στοιχείο της εξάσκησης για τον Ντε Τσάο είναι η αναπνοή. Για την αναπνοή, βασίζεται στους βουδιστικούς ψαλμούς. Ψέλνει «Αμιτούοφο» (阿彌陀佛 - Ē Mí Tuó Fó) σε κάθε χτύπημα. Τον βοηθάει να συγκεντρωθεί. «Αμιτούοφο» είναι η φωνητική απόδοση για το Αμιτάμπα (λατ: Amitabha), το συνηθέστερο άσμα των Κινέζων Βουδιστών. Ο Αμιτάμπα είναι ο Βούδας του Απέραντου Φωτός και λατρεύεται από την «Αγνή Γη» που αποτελεί τμήμα του βουδισμού.
Με βάση αυτό το άσμα, το μοτίβο του Ντε Τσάο είναι απλό:
· A (阿): Εισπνοή, σήκωσε την παλάμη για να φτάσεις το Τσι (氣 - Qì).
· Mi (彌): Εκπνοή, χαμήλωσε την παλάμη και συγκέντρωσε το Τσι.
· Tuo (陀): Εισπνοή, σήκωσε ξανά την παλάμη και γέμισέ τη με το Τσι.
· Fo (佛): Εκπνοή, γύρισε την παλάμη από την ανάποδη και χτύπα με το πίσω μέρος της γροθιάς.
Ο Ντε Τσάο μελέτησε τη Σιδερένια Παλάμη με διάφορους δασκάλους στον ναό Σαολίν. Διαλογιζόταν βαθιά σε όσα του δίδασκαν οι διαφορετικοί δάσκαλοι. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ιδέες και οπτικές για τη Σιδερένια Παλάμη, ακόμη και μέσα στους κόλπους του ίδιου του ναού Σαολίν. Μετά από λίγο συνδύασε τη δική του έρευνα με την προπόνηση του προσθέτοντας την ίδια του την εμπειρία στην εξάσκηση.«Προσπάθησα να νιώσω από πού προέρχεται η δύναμη. Προσπαθούσα να ανακαλύψω τον Δρόμο της Δύναμης, Λι Τάο (力道 - Lì Dào) και την Ιδέα ή Κλίση/Προδιάθεση, Σιν Σι (心思 - Xīn Sī, κυρ: Καρδιά και Μυαλό). Η δύναμη εκφράζεται διαφορετικά εάν αυτά είναι διαφορετικά. Οπότε, η εξάσκηση στη Σιδερένια Παλάμη πρέπει να ακολουθεί το Σιν Φα. Σιν Φα κυριολεκτικά σημαίνει «ο νόμος της καρδιάς», αλλά στις πολεμικές τέχνες αναφέρεται στον τρόπο εκπαίδευσης που είναι πάντα κρυμμένος και φανερώνεται μόνο στους άμεσα ασκούμενους. Το ρητό «Προφορικό Σιν Φα» (口傳心法 -Kǒu Chuán Xīn Fǎ - Κόου Τσουάν Σιν Φα) αναφέρει ότι ο τρόπος αυτός μεταφέρεται μόνο από στόμα σε στόμα, υπονοώντας ότι το Σιν Φα δεν είναι καταγεγραμμένο. Δίνεται εγκάρδια μόνο στους μαθητές χέρι με χέρι.»
Ο μοναχός Σι Ντε Τσάο έχει μαθητεύσει και στην καλλιγραφία. Η καλλιγραφία του καλλιεργήθηκε από την αναζήτησή του για αρμονία. Όταν ήταν νέος, δεν έγραφε πολύ καλά. Καθώς μάθαινε περισσότερα για τον πολιτισμό των Σαολίν, συνειδητοποίησε ότι πρέπει να αναζητήσει την πειθαρχία για να εξισορροπήσει την προπόνηση του.
«Υπάρχει ο συνδυασμός του Λόγιου με τον Πολεμιστή, της Καρδιάς με το Μυαλό. Υπάρχει ακόμα η Συμπόνια και η Ευσπλαχνία. Δεν δίνω έμφαση στην τελειότητα της καλλιγραφίας, αλλά προσθέτω αυτά τα στοιχεία στην τέχνη μου και το αποτέλεσμα με δικαιώνει».
Ο Ντε Τσάο χρησιμοποιεί την καλλιγραφία ως μέσο εξάσκησης της πολεμικής του τέχνης. Όταν ζωγραφίζει, εξασκεί το Κουνγκ Φου του. Αρχικά υπήρξε φειδωλός· χρησιμοποιούσε νερό και έγραφε στο έδαφος. Μερικές φορές χρησιμοποιούσε απλώς το χέρι του και έγραφε στον αέρα. Ήταν σαν να εξασκεί φόρμες Κουνγκ Φου. Αργότερα, όταν απέκτησε κάποια χρήματα, αγόρασε μερικά πινέλα και χαρτί και εξασκούνταν πιο παραδοσιακά. Προτού ξεκινήσει να ζωγραφίζει, ο Ντε Τσάο ανάβει λίγο θυμίαμα και υποκλίνεται στον Βούδα. Πρόκειται για ένα τελετουργικό που διατηρεί είτε μπροστά στο ακροατήριο, είτε στην ιδιωτικότητα των καταλυμάτων του. Στον ναό Σαολίν, ο Ντε Τσάο εξασκεί την καλλιγραφία με τον ίδιο τρόπο που εξασκεί το Κουνγκ Φου. Διδάσκεται από τους δασκάλους. Αυτό στο Κουνγκ Φου σημαίνει να ακολουθείς τις φόρμες, ενώ στην καλλιγραφία αυτό μεταφράζεται στην αντιγραφή των Σούτρας (Λατ: Sutras).
«Πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να αξιοποιήσω τον χρόνο μου. Την ίδια στιγμή εξασκώ πνεύμα και σώμα. Χρησιμοποιώ την καλλιγραφία ως μέσο για να εκφράσω το Τσι. Πολλοί δεν μπορούν να το δουν ή να το αισθανθούν, αλλά εγώ μπορώ να το δω μέσω της καλλιγραφίας».
O Ντε Τσάο δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στο Κουνγκ Φου της Σιδερένιας Παλάμης και στην τέχνη της καλλιγραφίας. Πρόκειται για δύο μαθητείες που απαιτείται να εξασκούνται με καρδία (心 - Xīn), σώμα (身 - Shēn) και μορφή (形 - Xíng).
«Η καρδία είναι πάντα πρώτη. Εάν δεν ισχύει αυτό, τότε δεν μπορείς να το κάνεις σωστά. Μόνο όταν η καρδιά και το μυαλό βρίσκονται σε ισορροπία μπορεί κανείς να βρει τον σωστό δρόμο».
Αξιομνημόνευτη είναι η επίσκεψη του Σι Ντε Τσάο Κατά στο Λος Άντζελες και στην Ουάσινγκτον. Κατά το έτος 2008, ο φωτογράφος Τζάστιν Γκουαρίγκλια (λατ: Justin Guariglia) κάλεσε τον Σι Ντε Τσάο στην Αμερική για να επιδείξει τη Σιδερένια Παλάμη των Σαολίν, με αφορμή την έκδοση του φωτογραφικού λευκώματος «Σαολίν, Ο Ναός του Ζεν (禪 - Zen - Chán)» (λατ: Justin Guariglia "Shaolin: Temple of Zen"). Ωστόσο, αντί για μια στερεοτυπική επίδειξη σπασίματος τούβλων, ο Ντε Τσάο χρησιμοποίησε τη σιδερένια γροθιά στην Καλλιγραφία.
Για την επίδειξη του, ο Σι Ντε Τσάο ζήτησε από τους παρευρισκόμενους να χτυπήσουν το χέρι του όσο πιο δυνατά μπορούσαν. Σκοπός του ήταν να τους παρακινήσει να δώσουν ενέργεια. Παράλληλα, τους ζήτησε να κάνουν μια ευχή. Ο Ντε Τσάο ύστερα τους απευθύνθηκε:
«Πόσο επιθυμείτε να πετύχετε; Δώστε μου όλη αυτή την ενέργεια. Εάν το επιθυμείτε πραγματικά, δώστε όση δύναμη έχετε. Αυτό έρχεται από την καρδιά. Να δίνετε ευλογία σε κάθε σας ευχή. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι διαφορετικός και τότε η δύναμη δεν είναι καταστροφική. Περιέχει πολλή αγάπη και προσευχή. Εάν το κοινό δεν έχει αρκετή ενέργεια, χτυπάω το έδαφος για περισσότερη ενέργεια. Αυτή έπειτα θα διοχετευθεί όλη στην καλλιγραφία μου. Αισθάνομαι από πού προέρχεται η ενέργεια. Μπορώ να νιώσω εάν δίνεται το 100%. Η δύναμη δεν έρχεται μόνο από το Νταν Τιέν (丹田 - Dān Tián - Ζωτικό Πεδίο, το κέντρο του Τσι στην ηβική περιοχή), αλλά από όλο σας το σώμα, το πνεύμα, το μυαλό και την καρδιά σας. Αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο. Όταν απορροφήσω αυτή τη δύναμη και καλλιγραφήσω, μπορεί να θεραπεύσω κάποιους από τους ανθρώπους που με χτύπησαν. Όλοι έχουμε το φορτίο μας. Χτυπώντας με όλη σας τη δύναμη, απαλύνεται ένα μέρος της πίεσης και του άγχους σας».
Ο Σι Ντε Τσάο, πήρε δώδεκα δυνατές βολές στο χέρι του και ύστερα χτύπησε το χέρι του όσο πιο δυνατά μπορούσε στο τσιμεντένιο πάτωμα της γκαλερί. Ένα χτύπημα τέτοιου είδους θα αποσταθεροποιούσε το χέρι οποιοδήποτε ζωγράφου. Να είναι κάποιος ικανός να ζωγραφίσει αμέσως μετά από αυτό; Να αποτυπώσει αυτή τη στιγμή με μελάνι, πινέλο και χαρτί; Αυτό είναι πραγματικό Κουνγκ Φου.