Το τελευταίο κείμενο στη στήλη Σάο Λιν Σι Μπέι (少林寺碑 - Shào Lín Sì Bēi) είναι ένας κατάλογος των δεκατριών μοναχών, των δεκατριών δράκων, των οποίων η ξεχωριστή υπηρεσία στη μάχη είχε αναγνωριστεί από τον Λι Σι Mιν (李世民 - Lǐ Shì Mín, 626 - 649 μ.Χ.). Ένας μοναχός-στρατηγός, ο Ταν Zονγκ (昙宗 - Tán Zōng), είχε ήδη αναφερθεί ως γενικός διευθυντής στην επίσημη επιστολή του 632 μ.Χ. και αναφέρεται επίσης μαζί με τους μοναχούς Τζι Τσάο (志操 - Zhì Cāo) και Χούι Γιανγκ(惠阳 - Huì Yáng)στην ιστορία του μοναστηριού από τον Πέι Τσουί (裴漼 - Péi Cuǐ, 670 - 736 μ.Χ.). Παρακάτω φαίνεται ο πλήρης κατάλογος των συντρόφων του:
Λίστα μοναχών Σαολίν, οι οποίοι, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τανγκ (唐 - Táng), της 4ης χρονιάς της Περιόδου Βασιλείας* Γου Ντούα (武德 - Wǔ Dé) (621), αναφέρθηκαν από τον αυτοκράτορα Τάι Ζουνγκ Γουέν (太宗文 - Tài Zōng Wén) (Λι Σι Mιν) για την αξιόπιστη υπηρεσία τους:
Κοσμήτωρας (上座 - Shàng Zuò), μοναχός Σαν Χου (善护 - Shàn Hù)
Ηγούμενος** (寺主 - Sì Zhǔ - Σι Τζου), μοναχός Τζι Τσάο (志操 - Zhì Cāo)
Επιτηρητής (都維那 - Dù Wéi Nà), μοναχός Χουέι Γιάνγκ (惠阳 - Huì Yáng)
Μεγάλος Στρατηγός (大將軍 - Dà Jiāng Jūn - Τα Τζιάνγκ Τζουίν), μοναχός Ταν Zονγκ (昙宗 - Tán Zōng)
Μαζί τους σημειώθηκαν για την αξιοπρεπή υπηρεσία τους:
Μοναχός Που Χουέι (普惠 - Pǔ Huì)
Μοναχός Μινγκ Σονγκ (明嵩 - Míng Sōng)
Μοναχός Λινγκ Σιέν (灵宪 - Líng Xiàn)
Μοναχός Που Σανγκ (普胜 - Pǔ Shèng)
Μοναχός Τσι Σόου (智守 - Zhì Shǒu)
Μοναχός Τάο Κουάνγκ (道广 - Dào Guǎng)
Μοναχός Τσι Σινγκ (智兴 - Zhì Xìng)
Μοναχός Σανγκ Μαν (僧满 - Sēng Mǎn)
Μοναχός Σανγκ Φανγκ (僧丰 - Sēng Fēng)
Στην επίσημη επιστολή του 632 μ.Χ. σημειώνεται ότι μετά τη νίκη στην Κοιλάδα με τα Κυπαρίσσια (白骨 - Bái Gǔ - Μπάι Γκου) προσφέρθηκαν σε αρκετούς μοναχούς Σαολίν επίσημες θέσεις, τις οποίες αρνήθηκαν ευγενικά, με εξαίρεση τον Ταν Zονγκ, για να μη θεωρηθεί προσβολή.
*Ονομασίες Περιόδων Βασιλείας (年號 - Nián Hào - Νιέν Χάο): Ονομασίες που αναφέρονται σε ολόκληρη ή σε τμήμα της ηγεμονίας ενός αυτοκράτορα. Ο πρώτος που υιοθέτησε αυτή τη μέθοδο χρονολόγησης ήταν ο αυτοκράτορας Γου (武 - Wǔ, 141 - 87 π.Χ.) της δυναστείας Χαν (漢 - Hàn), έθιμο που διατηρήθηκε μέχρι την καθιέρωση της Κινεζικής Δημοκρατίας (1912 μ.Χ). Ο ιδρυτής της δυναστείας των Τανγκ και πατέρας του Λι Σι Μιν, αυτοκράτορας Γκάο Τζου (高祖 - Gāo Zǔ, 618 - 626 μ.Χ.), διατήρησε την ονομασία Γου Ντούα (武德 - Wǔ Dé) καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, 618-626 μ.Χ.
**Τζι Τσάο (志操 - Zhì Cāo): Εκείνη την περίδο, η θέση του Τσού Τσάο στον ναό Σαολίν ήταν Ηγούμενου (住持 - Zhù Chí - Τζου Τσι), Πνευματικού Ηγούμενου (方丈 - Fāng Zhàng - Φανγκ Τζανγκ), Κοσμήτωρα (上座 - Shàng Zuò - Σανγκ Ζουό) και Επιτηρητή (都維那 - Dù Wéi Nà - Ντου Γουέι Να). Ο τίτλος Σι Τζου (寺主 - Sì Zhǔ) θα περιγραφόταν ακριβέστερα ως «Αρχηγός του Ναού».