ΤοΜοναστηριακό Φτυάρι (方便錢 - Fāng Biàn Qián - Φαν Πιέν Τιέν)ανήκει στην κατηγορία των μακριών και παραδοσιακών όπλων του ναού Σαολίν. Το επάνω μέρος του όπλου λέγεται ότι αντιπροσωπεύει τον ήλιο και σε αυτό οφείλει και το όνομά του. Έχει συνολικό μήκος 1.58 μέτρα. Το μήκος της κεφαλής είναι 50.32 εκατοστά, ενώ το μήκος της ράβδου είναι 90 εκατοστά. Η προέλευση του συγκεκριμένου όπλου ήταν αρχικά ένα φτυάρι εδάφους που χρησιμοποιούσαν οι αγρότες στο χωράφι τους. Για αυτό το λόγο ήταν σχεδιασμένο στο κάτω μέρος να έχει μία λαβή σε σχήμα "Τ" ή "D" με σκοπό να χρησιμοποιηθεί για να χτυπήσει το φτυάρι στο έδαφος. Το γεωργικό φτυάρι ήταν ως επί τοπλείστονορθογώνιο και το εξωτερικό άκρο της επιφάνειας του φτυαριού ήταν ελαφρώς στρογγυλεμένο με μία παχιά λεπίδα για να διευκολυνθεί το φτυάρι του εδάφους. Αργότερα τοποθετήθηκε μία ξύλινη λαβή στη λαβή του φτυαριού και έτσι ήταν ένα πλήρες γεωργικό φτυάρι.Το γεωργικό φτυάρι αποτέλεσε ένα φτυάρι γεωργικής παραγωγής στην αρχαιότητα και αργότερα εξελίχθηκε σε ένα αποτελεσματικό όπλο με μακριά λαβή σύμφωνα με τις ανάγκες του πολέμου*.
Οι μοναχοί του ναού Σαολίν χρησιμοποίησαν πρώτη φόρα στα ταξίδια τους το Φτυάρι Ημισέληνος (月牙铲 -Yuèyá Chǎn - Γιούεγια Τσαν) το οποίο έχει σαν κύριο χαρακτηριστικόέναν ημισέληνο σχεδιασμό στο κάτω μέρος του όπλου. Έχει μήκος κεφαλής 50.32 εκατοστά και συνολικό μήκος ένα μέτρο και 67.78 εκατοστά. Παρ'όλο που ανέκαθεν οι μοναχοί χρησιμοποιούσαν κοντάρια για να πολεμήσουν και σπάνια αιχμηρά όπλα λόγω του όρκου που είχαν δώσει ως μοναχοί, επέλεξαν αυτό το όπλο γιατίεξυπηρετούσε δύο σκοπούς. Πρώτον αυτό το όπλο το χρησιμοποιούσαν για να κουβαλήσουν πράγματα στις δύο άκρες του, να ανοίξουν δρόμο στην πορεία του ταξιδιού τους και αν συναντούσαν νεκρά σώματα στο δρόμο, θα μπορούσαν να τα θάψουν σωστά με βουδιστικές τελετές.Όταν οι μοναχοί ετοιμάζονταν να σκάψουν για να θάψουν τα νεκρά σώματα, δονούσαν πρώτα το σιδερένιο δακτύλιο στο φτυάρι με σκοπό να παραχθεί ένας ήχος που θα προειδοποιούσε τα έντομα και τα μυρμήγκια κάτω από το χώμα να το αποφύγουν εγκαίρως. Δεύτερον αυτό το μεγάλο και βαρύ εργαλείο θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως όπλο για την άμυνα ενάντια στους ληστές. Η ημισέληνος σχεδιάστηκε ως άμυνα ενάντια σε μικρού έως μεσαίου μεγέθους αρπακτικά όπως άγρια σκυλιά και λεοπαρδάλεις. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται είναι για να κρατήσει το ζώο μακριά τοποθετώντας το μισοφέγγαρο στο λαιμό του ζώου και σπρώχνοντάς το μακριά εάν χρειάζεται. Με την πάροδο του χρόνου το Φτυάρι Ημισέληνος διαμορφώθηκε ως ένα από τα όπλα των μοναχών στον ναό Σαολίν.
Σύμφωνα με το βιβλίο των όπλων Σαολίν με τίτλο «Σαολίν Πινγκ Τσι Τσονγκ Που» (少林兵器緫譜 - Shàolín Bīng Qì Cōng Pǔ), το Μοναστηριακό Φτυάρι είναι πολύ γνωστό για τη μεγάλη ιστορία του. Λέγεται ότι κατά τη δυναστεία των Γιουάν (元 - Yuán) ένας μοναχός με το όνομα Χουέι (惠 -Huì) ήταν ιδιαίτερα καλός στο φτυάρι. Συχνά εξασκούνταν αργά το βράδυ. Όποτε εντόπιζε κλέφτες να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στον τοίχο για να μπουν και να ληστέψουν την αποθήκη του ναού, χρησιμοποιούσε το φτυάρι για να τους αντιμετωπίσει. Έτσι, έπειτα από δεκάδες νίκες και εφαρμογές αναπτύχθηκε η πρακτική του μοναστηριακού φτυαριού, η οποία παραδόθηκε από γενιά σε γενιά και κατέστη ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των μοναχών. Στη διαμόρφωση της φόρμας συνέβαλε ο δάσκαλος Τσάι Ζον Χαν (柴宗漢 -CháiZōngHàn), ο ανιψιός του μοναχού Τζαν Σου (貞緒 - Zhēn Xù) και ο δάσκαλος Λιό Σι Τζαν (劉士章 -LiúShìZhāng). Αργότερα, κατά τη δυναστεία των Τσινγκ (清 - Qīng) το χρησιμοποιούσε ο μοναχός Ρου Τζιν (如静 - Rú Jìng).
*Τα πέτρινα φτυάρια εμφανίστηκαν νωρίς στη Νεολιθική Εποχή, τα χάλκινα φτυάρια εμφανίστηκαν στην προΪστορική δυναστεία των Σανγκ (商 -Shāng, 6ος-11ος αιώνας π.Χ)και τα σιδερένια φτυάρια άρχισαν να εμφανίζονται στην περίοδο των εμπόλεμων κρατών.