Η φόρμαΔεκαοκτώ Χέρια του Διαφωτισμένου (罗汉十八手 - Luóhàn Shí Bā Shǒu - Λούοχαν Σι Πα Σόου)είναι το αρχαιότερο στιλ πυγμαχίας του ναού Σαολίν. Για αυτό και ονομάζεται αλλιώς Σιέν Τιέν Λούοχαν Σι Πα Σόου (先天罗汉十八手), (Σιέν Τιέν = «Πρώτο στον Ουρανό», καθώς ήταν το πρωταρχικό, στη βάση του οποίου διαμορφώθηκαν τα επόμενα).
Δημιουργήθηκε στη δυναστεία των Σουέι (隋, Suí, 581 - 618 μ.Χ.) ως μια σειρά ασκήσεων, εμπνευσμένων από τις στάσεις των 18 αγαλμάτων Λούοχαν του ναού Σαολίν, για να συμβάλλει στην ενδυνάμωση των μοναχών που διαλογίζονταν πολλές ώρες. Αυτές οι ασκήσεις εξελίχτηκαν σε μια φόρμα 18 κινήσεων. Στη δυναστεία των Τανγκ (唐 - Táng, 618 - 907 μ.Χ.) η φόρμα αυξήθηκε σε 36 κινήσεις και από τα τέλη της δυναστείας των Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279 μ.Χ.) μέχρι τη δυναστεία των Γιουάν (元 - Yuán, 1271 - 1368 μ.Χ.), οι μοναχοί Τζουέ Γιουάν και Τσιού Γιουέ την ανέπτυξαν σε 72, και αργότερα σε 173 κινήσεις. Στη δυναστεία των Μινγκ (明 - Míng, 1368 - 1644 μ.Χ.) το στιλ ολοκληρώθηκε σε 18 φόρμες, η καθεμία εκ των οποίων αποτελούνταν από 18 κινήσεις, εκτός από το άνοιγμα και το κλείσιμο, δηλαδή 324 κινήσεις συνολικά.
Το στιλ αυτό χρησιμοποιεί κυρίως τεχνικές παλάμης και λιγότερο αγκώνα, γροθιάς, τεχνικές ποδιού, αγκιστρώματος και κρατήματος. Παραδοσιακά 18 επιφανείς μοναχοί ειδικεύονταν ο καθένας σε μια φόρμα, ως φύλακες της γνώσης, μια παράδοση που συνεχίζεται στον ναό μέχρι σήμερα.
Στην «Εγκυκλοπαίδεια της Πολεμικής Τέχνης Σαολίν», ο Σι Ντε Τσιέν (释德虔 - Shì Dé Qián) καταγράφει οκτώ μορφές που έχουν επιβιώσει μαζί με τη μορφή Χου Σάντζι Μαν Λούοχαν Σι Πα Σόου (护山子门罗汉十八手 - Hù Shānzi Mén Luóhàn Shí Bā Shǒu). Από αυτές οι μοναχοί εξασκούν πλέον μία ή δύο. Γνωστότερες είναι η πρώτη και η ένατη φόρμα.
Η πρώτη φόρμα, Γιλού Λούοχαν Σι Πα Σόου (一路罗汉十八手 - Yīlù Luóhàn Shí Bā Shǒu) έχει απλή δομή, αλλά είναι πολύ αποτελεσματική. Η στρατηγική της είναι: επίθεση ψηλά - άμυνα χαμηλά, επίθεση αριστερά - άμυνα δεξιά, το βλέμμα οδηγεί την κίνηση.
Η ένατη φόρμα, Τζιό Λου Λούοχαν Σι Πα Σόου (九路罗汉十八手 - Jiǔ Lù Luóhàn Shí Bā Shǒu), είναι μεγαλύτερη, αλλά πιο εύκολη στην κατανόηση από την πρώτη. Προσθέτει τεχνικές γροθιάς ταυτόχρονα με την εναλλαγή των στάσεων Μα Που (馬步 - Mǎ Bù)- Κουνγκ Που (弓步 - GōngBù) - (στάση αλόγου - στάση τόξου) για να ενισχύσει τη δύναμη. Επίσης περιλαμβάνει την τεχνική ποδιού «Σκούπα».
Διάσημη είναι και η μορφή Τσαxουά Λούοχαν Σι Πα Σόου (插花罗汉十八手 - Chāhuā Luóhàn Shí Bā Shǒu). Επιβεβαιώνει το ρητό ότι «η πυγμαχία Σαολίν μπορεί να εφαρμοστεί ακόμα και στον μικρό χώρο που καταλαμβάνει ένα ξαπλωμένο βόδι». Η δύναμη στα άκρα προέρχεται από την κίνηση του σώματος, ιδιαίτερα της μέσης. Όταν το ένα χέρι βρίσκεται σε έκταση, το άλλο προστατεύει τον κορμό ή τοποθετείται έτσι ώστε να μοιάζει με αγκίστρι. Η μορφή αυτή καταλήγει στην κλασική χαμηλή στάση «Ο Λούοχαν κοιμάται».
Απλό, αλλά υψηλού επιπέδου, επιθετικό και αμυντικό ταυτόχρονα, με καθαρό, συνεχόμενο ρυθμό, το στιλ Λούοχαν Σι Πα Σόου είναι το πιο χαρακτηριστικό, παραδοσιακό και βασικό στην ύλη του ναού Σαολίν και ταυτόχρονα το πιο προσεχτικά διαφυλαγμένο. Όχι μόνο το ύφος του είναι μοναδικό, αλλά και η εικόνα του είναι ρεαλιστική. Ο ρυθμός είναι σφιχτός, το νόημα της επίθεσης και της άμυνας είναι ξεκάθαρο και οι τυπικές ρουτίνες του είναι επίσημα απαριθμημένες.
Οι δεκαοχτώ δρόμοι, τα «Δεκαοκτώ Χέρια του Διαφωτισμένου» είναι ένα σύνολο δεκαοκτώ κινήσεων και από την πρώτη που ονομάζεται «Πατέρας και γιος κρατάνε τα χέρια» ως την τελευταία με το όνομα «Ο τίγρης στο βουνό», όλες κινούνται σε μια γραμμή επίθεσης και άμυνας, εφαρμόζοντας τις τεχνικές γραπώματος, σηκώματος, τραβήγματος, πτώσης, μπλοκ, εισχώρησης κ.λπ., που εξυπηρετούν την επίθεση εναντίον του αντιπάλου με τα δύο χέρια. Οι κύριες τεχνικές άμυνας είναι η υποχώρηση, η επίδειξη, το κρύψιμο και η συρρίκνωση, για να αποφευχθεί η επίθεση της άλλης πλευράς.
Την ίδια στιγμή είναι έξυπνο και λογικό να χρησιμοποιεί ο ασκούμενος την επίθεση και την άμυνα, να επιτίθεται αριστερά και δεξιά, πραγματικά ή για προσποίηση, επιθετικά ή αμυντικά ή εναλλάξ μια επίθεση και μια άμυνα κ.λπ. Αυτό δεν θα αποκαλύψει την επίθεση, αλλά ο αμυνόμενος θα επιδιώξει την επίθεση. Εάν συναντήσει ο ασκούμενος κάποιον δυνατό αντίπαλο, να μην παλέψει. Εάν συναντήσει κάποιον αδύναμο, να κερδίσει. Εάν αυτός δεν έχει καλή φυσική κατάσταση, να παλέψει και να κερδίσει τον αντίπαλο. Ο σκοπός της μάχης είναι να κερδίσει τον αντίπαλο.
Αλληλουχία Κινήσεων:
- Πατέρας και γιος κρατάνε τα χέρια.
- Κρατώντας στα χέρια το φεγγάρι.
- Νεαρή λευκή τίγρης.
- Λουλούδια στη λάσπη.
- Στο βήμα, ώθηση του τοίχου προς τα πάνω.
- Στο βήμα, άρπαγμα χεριού.
- Ύψωσε την παλάμη.
- Έκρηξη δεξιού αγκώνα.
- Έκρηξη αριστερού αγκώνα.
- Αποκάλυψε την παλάμη του χεριού.
- Ο αθάνατος μαζεύει τα λαχανικά.
- Η τίγρης επιστρέφει.
- Σπάσιμο αγκώνων.
- Γύρνα το σώμα, έκρηξη στον αγκώνα.
- Το σώμα παραδίνεται.
- Η μικρή μαϊμού αρπάζει τα πεπόνια.
- Ο διαφωτισμένος επιστρέφει στη σπηλιά.
- Η τίγρης στο βουνό.
*Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί αναδιατύπωση του κειμένου της Ευγενίας Αναστασοπούλου.
Πηγή: https://www.polemikes-tehnes.gr/article/2049/oi-18-texnikes-xerion-tou-louoxan-to-palaiotero-styl-tou-saolin-koung-fou?fbclid=IwAR3Fa0abjMSCLIW-0GbbdbGoYGAngJEwnjMkvCXMKgKeXfxQgvIic1G5a3s