Η Τέχνη του Ξίφους Σαολίν
«Η μαγεία της τέχνης του ξίφους κρύβεται στην κίνηση του καρπού. Η περιστροφή του ξίφους απαιτεί ευελιξία».
Η τέχνη του Ξίφους Σαολίν (劍 - Jiàn - Τζιέν)περιλαμβάνει περίπου 50 φόρμες που δημιουργήθηκαν από τη δυναστεία των Γουέι (魏 - Wèi) μέχρι τα τέλη της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng). Στο πέρασμα του χρόνου ο ναός Σαολίν υπέστη πολλές καταστροφές και βίωσε δύσκολες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να χαθεί αρκετή γνώση αναφορικά με την τέχνη του ξίφους.
Οι βασικές τεχνικές του ξίφους Σαολίν είναι κατά κύριο λόγο παρόμοιες με εκείνες άλλων πολεμικών τεχνών. Υπάρχουν δυο διαφορές. Η πρώτη είναι ότι η πορεία που ακολουθεί το ξίφος κατά τη χρήση του είναι ενιαία από την αρχή μέχρι το τέλος. Η δεύτερη είναι ότι οι χρησιμοποιούμενες τεχνικές έχουν σχεδιαστεί και διαταχθεί σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες μάχης.
Η τέχνη του ξίφους χωρίζεται σε 3 τμήματα: το πρώτο αφορά τον τύπο των βημάτων, όπου τα πιο συνηθισμένα είναι η βύθιση, η ανάπαυση, η διακοπή, το απλό βήμα, το βήμα «Τ», τα 46 βήματα, παράλληλα βήματα κ.λπ. Το δεύτερο αφορά τις τεχνικές χρήσης του ξίφους από τις οποίες οι πιο συνηθισμένες είναι το μαχαίρωμα, το κόψιμο, το «σκούπισμα», το τράβηγμα, το τσίμπημα, το χάραγμα. Το τρίτο τμήμα αφορά τη θέση των δαχτύλων του χεριού που δεν κρατάει το ξίφος. Συγκεκριμένα, το μεσαίο δάχτυλο και ο δείκτης πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένα μεταξύ τους, ο παράμεσος και το μικρό δάχτυλο να είναι λυγισμένα και το πρώτο κομμάτι του αντίχειρα να ακουμπάει τον λυγισμένο παράμεσο.
Εξίσου σημαντικό είναι οι κινήσεις των ποδιών, οι κινήσεις του σώματος και το βλέμμα να είναι απόλυτα συντονισμένα μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα στις τεχνικές περιστροφής, κλίσης, γείωσης, ανύψωσης των ποδιών κ.ά. Επιπλέον είναι σημαντικό να υπάρχει συγχρονισμός και ροή στις κινήσεις που εκτελούνται από πάνω προς τα κάτω, από αριστερά προς τα δεξιά, από έξω προς τα μέσα. Πρέπει να υπάρχει συνεργασία και ενότητα μεταξύ του μυαλού και της ζωτικής ενέργειας, δηλαδή της σοφίας και της σωματικής δύναμης, του Γιν (陰 - Yīn) και του Γιανγκ (陽 - Yáng).
Βασικές τεχνικές και χαρακτηριστικά:
- Τρύπημα: χρησιμοποιείται κυρίως για να χτυπήσει το στήθος και την κοιλιά του εχθρού.
- Οριζόντιο μαχαίρωμα:χρησιμοποιείται κυρίως για να πλήξει τη μέση του αντιπάλου.
- Λοξό χτύπημα: χρησιμοποιείται κυρίως για λοξά χτυπήματα στον αστράγαλο του αντιπάλου.
- Χτύπημα «σκούπα»: χρησιμοποιείται κυρίως για να πλήξει τον λαιμό του αντιπάλου.
- Χτύπημα «τσίμπημα»: χρησιμοποιείται κυρίως για να χτυπήσει τον καρπό του εχθρού, τη μασχάλη, τον ουρανίσκο, τα αυτιά κ.ά.
- Μαχαίρωμα 1: συνήθως χρησιμοποιείται για να χτυπήσει τα πόδια, το στήθος, την κοιλιά, τον λαιμό του εχθρού.
- Μαχαίρωμα 2: χρησιμοποιείται για να μαχαιρώσει το κεφάλι και το πρόσωπο του εχθρού.
- Χτύπημα «κεντρί»: χρησιμοποιείται για να μαχαιρώσει την κοιλιά του εχθρού.
- Μαχαίρωμα 3: χρησιμοποιείται για να χτυπήσει την κάτω κοιλιακή χώρα ή τα γεννητικά όργανα του εχθρού.
- Πισώπλατο μαχαίρωμα: χρησιμοποιείται για να νικήσει κανείς τον εχθρό. Ξαφνικά γυρίστε πίσω και μαχαιρώστε το ζωτικό όργανο του εχθρού.
- Απόκρουση: χρησιμοποιείται για την απόκρουση της επίθεσης του εχθρού.
- Σπρώξιμο προς τα κάτω: χρησιμοποιείται για την απόκρουση της επίθεσης του εχθρού.
- Τεχνική Γουάν Χουά (挽花 - Wǎn huā): πρόκειται για μια σημαντική τεχνική του ξίφους που περιλαμβάνει 5 διαφορετικούς τρόπους κρατήματός του. Αποτελεί πολύ σημαντική γνώση για κάθε αρχάριο, ο οποίος πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθει να περιστρέφει σωστά και σταθερά το ξίφος.
Το ξίφος έχει συνολικό μήκος ένα μέτρο και το μήκος της λαβής είναι 15.9 εκατοστά. Κατά τη δυναστεία των Μινγκ (明 - Míng) ο Γου Χουά (悟華 - WùHuà)τελειοποίησε την ξιφομαχία. Το ίδιο συνέχισαν να κάνουν και κατά τη δυναστεία των Τσινγκ (清 - Qīng) οι Τσινγκ Λιέν (清蓮 - Qīng Lián)και Τσινγκ Γιουίν (清雲 - QīngYún).