Η δυναστεία Χαν (漢 - Hàn, 206 π.Χ - 220 μ.Χ.) είναι η δεύτερη αυτοκρατορική δυναστεία που εδραιώθηκε στην Κίνα. Έγινε μία από τις μακροβιότερες και πιο σημαντικές δυναστείες, μετά την επανάστασή της εναντίον της δυναστείας Τσιν (秦 - Qín). Κατά τη διάρκειά της υπήρξαν αξιοσημείωτες εξελίξεις σε πολλούς τομείς, όπως στην επιστήμη, τη βιομηχανία, το εμπόριο, τη θρησκεία, καθώς και την ιδεολογία. Κατασκευάστηκε το χαρτί και η πορσελάνη, καθώς και ο πασίγνωστος «Δρόμος του Μεταξιού» που αποτέλεσε σημείο αναφοράς στην ανάπτυξη του εμπορίου της Κίνας και τη δημιουργία σχέσεων με τις γειτονικές της χώρες. Συνέπεια αυτού ήταν να φτάσουν στην Κίνα πολλοί ξένοι από τις γύρω χώρες, ιδιαίτερα από την Ινδία, γεγονός που εξηγεί την τάση αλλαγής της ιδεολογίας των Κινέζων και τη στροφή από τον ταοϊσμό προς τον κομφουκιανισμό και αργότερα τον βουδισμό.
Επειδή οι περισσότεροι από τους άντρες ήταν καταταγμένοι στον στρατό από την προηγούμενη δυναστεία, ο περισσότερος κόσμος γνώριζε τις δεξιότητες του Τζιάο Λι (角力 - Jiāo Lì) - σημερινό Σουάι Τζιάο (摔跤 - Shuāi Jiāo) - που ήταν πια και το επίσημο στρατιωτικό μαχητικό στιλ.
Εκτός απ' αυτό το στιλ μάχης, αναπτύχθηκαν περαιτέρω και οι θεραπευτικές ασκήσεις Ντάο Γιν (導引 - Dǎo Yǐn).
Εκείνη την περίοδο έζησε ένας διάσημος δάσκαλος πολεμικών τεχνών που ονομαζόταν Κούο Γι (括藝 - Kuò Yì). Οι ιδέες και οι τεχνικές του συγκεντρώθηκαν και ενσωματώθηκαν σ' ένα στιλ που ονομάστηκε Τσάνγκ Σόου (長手 - Cháng Shǒu), που σημαίνει «Εκτεταμένα/Μακριά Χέρια», καθώς χαρακτηριζόταν από την ικανότητα του μαχητή να υπερασπίζεται τον εαυτό του από μακρινή απόσταση. Το στιλ αυτό ήταν αρκετά δημοφιλές και θεωρείται από τις περιγραφές του, πως επηρέασε τις πολεμικές τέχνες του Βορρά και του ναού Σαολίν.
Στην Περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών (戰國時代 - Zhàn Guó Shí Dài - Τζαν Γκουό Σι Τάι), καθώς και στη λογοτεχνία της περιόδου Χαν βρίσκουμε αναφορές για μια άοπλη τεχνική που ονομάζεται Σόου Μπο (手搏 - Shǒu Bó - Mάχη με Χέρια). Το Σόου Μπο εξελίχθηκε εν μέρει στο πλαίσιο ενός τολμηρού αθλητικού αγώνα με άγρια ζώα. Οι αθλητές πάλευαν με γυμνά χέρια, με τίγρεις και αρκούδες, των οποίων τα δόντια και τα νύχια λέγεται ότι είχαν αφαιρεθεί πριν από τον διαγωνισμό. Μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. το Σόου Μπο ήταν πιθανότατα πολύ ανεπτυγμένο. Στο «Βιβλίο της Δυναστείας των Χαν» (漢書 - Hàn Shū - Χαν Σου) ο ιστορικός Μπαν Γκου (班固 - Bān Gù, 32 - 92 μ.Χ.) αναφέρει ένα βιβλίο με τίτλο «Σόου Μπο», αλλά δυστυχώς το κείμενο αυτό δεν υπάρχει πλέον και χωρίς αυτό οι διαθέσιμες πληροφορίες για την ομώνυμη τέχνη είναι πενιχρές.
Μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ. ιστορικά αρχεία, όπως το «Βιβλίο της Δυναστείας των Χαν» δείχνουν ότι το Σόου Μπο και το Τζιάο Λι είχαν εξελιχθεί σε δημοφιλείς εκδηλώσεις με τη συμμετοχή πολλών ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και των αυτοκρατόρων που απολάμβαναν τις αθλητικές τους παραστάσεις.
Στο δεύτερο μισό της δυναστείας των Χαν η γνώση και χρήση πολεμικών τεχνικών θεωρούνταν πολύ αξιόλογη δεξιότητα. Λόγω των επαναστάσεων και των συνεχών διαταραχών που επικρατούσαν, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων είχε εμπειρία από πολεμικές πρακτικές.
Όλες αυτές οι τεχνικές μετέφεραν το αρχαίο Γου Σου σε μια νέα και πιο εξελιγμένη μορφή. Για να δηλωθεί αυτή η αλλαγή χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Γου Γι» (武藝 - Wǔ Yì), δηλαδή δεξιοτεχνική μάχη με γυμνά χέρια ή με όπλα και κυριολεκτικά «Πολεμική Τέχνη». Οι Κινέζοι ιστορικοί επισημαίνουν σε στρατιωτικά εγχειρίδια και έγγραφα που χρονολογούνται από το 206 π.Χ. έως το 220 μ.Χ., ότι οι αυτοκράτορες χρηματοδοτούσαν ενεργά τη μελέτη και την τελειοποίηση του Γου Γι.