Οι πολεμικές τεχνικές χρειάστηκαν αιώνες για να εξελιχθούν. Οι μοναχοί Σαολίν ασχολούνταν με την τεχνική του κονταριού (棍 - Gùn - Κουίν) για αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν αναφερθεί ως τέχνη στη βιβλιογραφία της δυναστείας Μινγκ (明 - Míng) και ως μια εξαιρετική μέθοδος μάχης. Παρομοίως, οι τεχνικές άοπλων λαβών που τώρα είναι γνωστές στον κόσμο είχαν αρχίσει να εξελίσσονται αιώνες πριν από τον 17ο αιώνα, όταν λέγεται ότι αναγνωρίστηκε η υπεροχή τους.
Υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα αναπτύχθηκαν εξελιγμένες άοπλες τεχνικές και ότι από τα μέσα της δυναστείας Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.) -συγκεκριμένα κατά τον 18ο και τις αρχές του 19ου αιώνα- η μάχη με τα χέρια (拳 - Quán - Τσουάν) αποτελούσε την κυρίαρχη μορφή της πολεμικής εκπαίδευσης Σαολίν.
Άοπλες μάχες άρχισαν να εμφανίζονται στα οδοιπορικά και στα ποιήματα των επισκεπτών της δυναστείας Μινγκ στο Σαολίν, όπως του πολιτικού Γουάνγκ Σι Σινγκ (王士性 - Wáng Shì Xìng), επισκέπτη του 1581, του Κουνγκ Νάι (公鼐 - Gōng Νài), επισκέπτη του 1601, του στρατιωτικού Γουέν Σιάνγκ Φανγκ (文翔鳳 - Wén Χiáng Fèng), επισκέπτη του 1610 και του ποιητή Γιουέν Χονγκ Τάο (袁宏道 - Yuán Hóng Dào), επισκέπτη του 1609. Ωστόσο, είναι δύσκολο να διευκρινιστεί η σημασία της άοπλης μάχης ανάμεσα στους μοναχούς Σαολίν από τις ποιητικές τους συνθέσεις, καθώς αυτές προορίζονταν να μεταδώσουν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στον ναό και όχι να αναλύσουν τις στρατιωτικές τεχνικές.
Περιέργως, η σαφέστερη ένδειξη ότι οι μοναχοί Σαολίν της ύστερης δυναστείας Μινγκ έστρεψαν την προσοχή τους στις άοπλες τεχνικές παρέχεται από τον Τσενγκ Τσονγκ Ντόου (程冲斗 - Chéng Chōng Dǒu). Στο πόνημά του «Έκθεση της Αυθεντικής Μεθόδου του Κονταριού Σαολίν» (少林棍法阐宗 - Shào Lín Gùn Fǎ Chǎn Zōng - Σάο Λιν Κουίν Φα Τσαν Ζουνγκ) που συντάχθηκε γύρω στο 1610 μ.Χ., ο ειδικός του κονταριού έχει έναν υποθετικό συνομιλητή:
«Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: “Όσον αφορά στο κοντάρι, η μέθοδος (Σαολίν) θαυμάζεται. Σήμερα υπάρχουν πολλοί μοναχοί του Σαολίν που ασκούν άοπλη μάχη (Τσουάν) και δεν εξασκούν το κοντάρι. Γιατί αυτό;”
Απαντώ: Η μέθοδος του κονταριού Σαολίν που ονομάζεται Γi;e Τσα (夜叉 - Yè Chā) είναι μια ιερή μετάδοση από τον βασιλιά Τζιν Να Λούο (紧那罗王 - Jǐn Nà Luō Wáng). Μέχρι σήμερα είναι γνωστή ως “Αξεπέραστη Σοφία” (无上菩提 - Wú Shàng Pú Tí - Γου Σανγκ Που Τι). Αντίθετα, η άοπλη μάχη δεν είναι ακόμη δημοφιλής στη γη. Οι μοναχοί Σαολίν που ειδικεύονται σε αυτό, το κάνουν για να το μεταμορφώσουν, όπως το κοντάρι, σε ένα όχημα για να φτάσουν στον διαφωτισμό».
Ποια μορφή είχε όμως αυτή η άοπλη μάχη των Σαολίν του 17ου αιώνα; Η απάντηση παρέχεται από δύο εγχειρίδια της περιόδου Τσινγκ, τα οποία σκοπεύουν στην καταγραφή της. Οι δύο πραγματείες που μοιράζονται ομοιότητες τόσο εντυπωσιακές που έχουν αντιμετωπιστεί από τους μελετητές ως δύο εκδοχές ενός έργου, κυκλοφορούσαν σε χειρόγραφα αντίτυπα κατά την περίοδο Τσινγκ, προτού εκδοθούν στη Σαγκάη (上海 - Shàng Hǎi) κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Κίνας (中華民國 - Zhōng Huá Mín Guó, 1912-1949). Πρόκειται για τις εξής πραγματείες:
- «Κλασικό της Μάχης με Χέρια, Τεχνικές Προετοιμασίας για Μάχη με Χέρια» (拳經,拳法備要 - Quán Jīng, Quán Fǎ Bèi Yào - Τσουάν Τσινγκ, Τσουάν Φα Μπέι Γιάο) του Τσανγκ Κονγκ Τzάο (張孔昭 - Zhāng Kǒng Zhāo), με πρόλογο του 1784 από τον Τσάο Χουάν Ντόου (曹煥斗 - Cáo Huàn Dòu).
- «Το Μυστικό Σύστημα Μετάδοσης των Σημείων Βελονισμού της Μάχης με Χέρια του Σουέν Τζι» (玄機秘授穴道拳訣 - Xuán Jī Mì Shòu Xué Dào Quán Jué - Σουέν Τσι Μι Σόου Σουέ Τάο Τσουάν Τζουέ), η οποία φέρει έναν χωρίς χρονολογία πρόλογο από κάποιον Τσανγκ Μινγκ Ε (張鳴鶚 - Zhāng Míng È).
Στον πρόλογο του 1784 του έργου «Κλασικό της Μάχης με Χέρια», ο Τσάο Χουάν Ντόου εξηγεί ότι το εγχειρίδιο είχε δημιουργηθεί από τον Τσανγκ Κονγκ Τσάο έναν αιώνα νωρίτερα. Σημειώνει επιπλέον ότι ο Τσανγκ Κονγκ Τσάο σπούδασε τη μέθοδο Σαολίν με τον Τσανγκ Μινγκ Ε, που αναφέρεται ως συγγραφέας του προλόγου του δεύτερου βιβλίου, στο οποίο εμφανίζεται και το όνομα του Τσανγκ Κονγκ Τσάο.
Τέλος, πριν από αυτούς τους απλούς μαθητές, στα εγχειρίδια αναγνωριζόταν ο ίδιος μοναχός Σαολίν ως πηγή των διδασκαλιών τους. Μια επιγραφή Σαολίν του 1631 μιλάει για έναν μοναχό Σουέν Τζι, όπως αναφέρεται στον τίτλο του δεύτερου βιβλίου, ο οποίος ήταν μάχιμος μοναχός Σαολίν του 17ου αιώνα.
Η μέθοδος Σαολίν που καταγράφεται και στα δύο εγχειρίδια χρονολογείται ήδη από τον 17ο έβδομο αιώνα και εντυπωσιάζει με την πολυπλοκότητά της, ενώ απεικονίζεται ως ένα εξελιγμένο σύστημα μάχης. Εκτίθενται βασικές αρχές όπως «ο αδύναμος νικητής των ισχυρών» και «το μαλακό υποσκελίζει το σκληρό». Αναλύονται βασικές τεχνικές, όπως ο βηματισμός (步 - Bù - Μπου), η ρίψη (跌 - Diē - Ντιέ), η αρπάγη (拿 - Ná - Nα) και η πρόκληση έλλειψης ισορροπίας αρπάζοντας τα πόδια του αντιπάλου (管 - Guǎn - Γκουάν). Παρέχονται λεπτομερείς οδηγίες για τον σωστό ελιγμό κάθε μέρους του σώματος: το κεφάλι, τα μάτια, τον λαιμό, τους ώμους, τα χέρια, τα μπράτσα, το στήθος, τη μέση, τους γλουτούς, τα πόδια, τα γόνατα και τις πατούσες.
Όπως αναφέρεται στον τίτλο του, στο βιβλίο «Το Μυστικό Σύστημα Μετάδοσης των Σημείων Βελονισμού της Μάχης με Χέρια του Σουέν Τζι» εξηγούνται τεχνικές που αποδίδονται στον μοναχό Σαολίν για να χτυπηθεί ο αντίπαλος σε κοιλότητες ή σημεία βελονισμού (穴道 - Xué Dào - Σουέ Τάο). Η θεραπεία βελονισμού εφαρμόζεται σε αυτά τα σημεία τα οποία δεν είναι μόνο δεκτικά στη θεραπεία, αλλά και ευπαθή σε τραυματισμό και, όπως το εγχειρίδιο εξηγεί, είναι αυτά τα σημεία που ο πολεμιστής Σαολίν κατευθύνει τα χτυπήματά του.
Το εγχειρίδιο εντοπίζει τα σημεία βελονισμού για χτύπημα που θα προκαλέσουν άμεσο ή μελλοντικό θάνατο, καθώς και εκείνα που οδηγούν σε προσωρινή ή μόνιμη παράλυση. Υπάρχει ακόμη ένα σημείο που προκαλεί στον αντίπαλο να «κλάψει μέχρι θανάτου» και ένα άλλο που τον κάνει να «γελάει μέχρι θανάτου». Εγχειρίδια του 20ου αιώνα αναφέρονται παρομοίως σε ένα «σημείο βελονισμού γέλιου - μέσης» (笑腰穴 - Xiào Yāo Xué - Σιάο Γιάο Σουέ), το οποίο, όταν χτυπηθεί, προκαλεί «σοβαρό τραυματισμό ή/και ανεξέλεγκτο γέλιο».
Οι ακριβείς θέσεις αυτών των σημείων σημειώνονται σε εικονογραφήσεις, τις οποίες ο αναγνώστης συμβουλεύεται να μην αποκαλύψει, «μήπως κακοί άνθρωποι σκοπίμως τις χρησιμοποιήσουν για να τραυματίσουν ανθρώπους».