Σύμφωνα με το βιβλίο που αναφέρεται στο«Κοντάρι Σαολίν (少林棍譜 - Shàolín Gùn Pǔ - Σαολίν Κουίν Που)», η φόρμα«Το Κοντάρι του Δαιμόνιου Ανέμου (魔棍 - Mó Gùn - Μο Κουίν)»δημιουργήθηκε από τον μοναχό Τσι Σαν (智善 - Zhì Shàn) κατά τη δυναστεία των Μινγκ (明 - Míng). Η άλλη του ονομασία είναι «το Μαγικό Κοντάρι της Αιολικής Ενέργειας (風魔棍 - Fēng Mó Gùn - Φανγκ Μο Κουίν)». Όποιος κατέχει αυτή τη φόρμα είναι ικανός να πολεμάει σκληρά συντρίβοντας τον αντίπαλο.
Εκτός από τις συνηθισμένες τεχνικές κοπής, χτυπήματος, ολίσθησης και μπλοκαρίσματος χρησιμοποιούνται επιπλέον τα οριζόντια χτυπήματα - «σκούπα», τα χτυπήματα με περιστροφή και τα χτυπήματα – «βέλη» σε ιδιαίτερες περιπτώσεις. Κατά τη δυναστεία των Τσινγκ (清 - Qīng) οι μοναχοί της επαρχίας Τσαντζουού (湛舉 -Zhànjǔ) έδωσαν μεγάλη σημασία στη συγκεκριμένη φόρμα. Έπειτα από αρκετή σκέψη και συζήτηση ενσωμάτωσαν σ’ αυτή 46 επιπλέον κινήσεις και άρχισαν να τη διδάσκουν στους λαϊκούς. Η πρακτική του «Κονταριού του Δαιμόνιου Ανέμου» εξακολουθεί μέχρι σήμερα να διαθέτει τις 36 κινήσεις που είχε εισαγάγει ο δάσκαλος Τσι Σαν και προσαρμόζεται βάσει της αρχικής αυτής εκδοχής.
«ToΚοντάρι του Δαιμονισμένου Ανέμου" είναι μια ευφυής και καλά μελετημένη μέθοδος. Το ύψος του κονταριού είναι ευθυγραμμισμένο με τα φρύδια. Κράτα καλά το κοντάρι για να χτυπήσεις δυνατά. Πήδα και απογειώσου. Ο Σι Φαν (施風 -Shīfēng) κούνησε πρώτος το κοντάρι, γνωρίζοντας ότι ένας ή δύο από τους αντιπάλους του ήταν σπουδαιότεροι. ‘Το κοντάρι του δαιμονισμένου ανέμου’ είναι μια μέθοδος μοναδική».