Μετά τις δυναστείες των (Τσιν 秦 - Qín, 221 - 207 π.Χ.) και Χαν (汉 - Hàn, 206 π.Χ. - 220 μ.Χ.) η πάλη και η ξιφασκία ήταν πολύ δημοφιλή. Με την εμφάνιση του εθίμου «γλέντι και χορός», εμφανίζεται συχνά ο χορός με εξοπλισμό όταν πίνουν που ήταν μια αντανάκλαση αυτής της μορφής. Επιπλέον, υπήρχαν «χορός με μαχαίρι», «χορός δύναμης» κ.λπ., αν και διασκεδαστικά, αλλά τεχνικά πιο κοντά στη μορφή των αθλημάτων ρουτίνας.
Από τη δυναστεία των Τανγκ (唐 - Táng, 618 - 907 μ.Χ.) έχει εφαρμοστεί το σύστημα πολεμικών τεχνών, το οποίο προώθησε την ανάπτυξη των πολεμικών τεχνών, όπως η απονομή τιμητικών τίτλων σε στρατιώτες με καλές δεξιότητες. Κατά τη διάρκεια των δυναστειών των Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279 μ.Χ.) και Γιουάν (元 - Yuán, 1279 - 1368 μ.Χ.), οι οργανώσεις λαϊκών πολεμικών τεχνών άκμασαν, συμπεριλαμβανομένου του «Γινγκ Λούε Σούα» (英略社 - Yīng Lüè Shè) για την εκμάθηση όπλων και ραβδιών και του «Σύλλογος Τόξου και Βέλους» (弓箭社 - Gōng Jiàn Shè - Γκονγκ Τζιέν Σούα) για την εξάσκηση της τοξοβολίας. Λόγω της οικονομικής ανάπτυξης, υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που απόκλιναν από το ρεύμα και συνέχισαν να εξασκούν τις πολεμικές τέχνες όχι μόνο μόνοι τους, αλλά ασκούνταν και σε ζευγάρια.
Οι δυναστείες των Μινγκ (明 - Míng, 1368 - 1644 μ.Χ.) και Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.) ήταν μια περίοδος μεγάλης ανάπτυξης των πολεμικών τεχνών, με πολυάριθμες σχολές και στιλ πυγμαχίας. Στη σύγχρονη εποχή οι πολεμικές τέχνες προσαρμόστηκαν στις αλλαγές των καιρών και σταδιακά έγιναν αναπόσπαστο μέρος του σύγχρονου κινεζικού αθλητισμού. Κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Κίνας, υπήρχαν πολλές οργανώσεις πολεμικών τεχνών όπως σύλλογοι πυγμαχίας και σύλλογοι σαμουράι. Το 1927 ιδρύθηκε το Κεντρικό Μουσείο Πολεμικών Τεχνών στην πόλη Ναντζίνγκ (南京 - Nánjīng) της Κίνας.