ΤαΚονταράκια Δύο Τμημάτων (兩節棍 - Liǎng Jié Gùn - Λιάνγκ Τζίε Κουίν)ή αλλιώς τo γνωστό σε όλους μας «Nunchaku» είναι ένα αρχαίο όπλο που αποτελείται από δύο σιδερένιες ράβδους που ενώνονται μεταξύ τους με μία αλυσίδα. Το μήκος κάθε ράβδου είναι 77.73 εκατοστά και η διάμετρός της περίπου όσο το πλάτος του μεσαίου δαχτύλου. Το μήκος της ένωσης με κρίκους είναι 12.7 εκατοστά και το συνολικό μήκος του όπλου είναι 1.50 μέτρα. Ανήκει στα μαλακά όπλα, είναι ανθεκτικό και εύκολο στη μεταφορά. Μπορεί να το κουβαλήσει κανείς στον ώμο του και είναι εύκολο να το κρύψει στα ρούχα του. Σε περίπτωση εχθρικής επίθεσης μπορεί ο κάτοχός του να το τραβήξει και να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο. Μερικές από τις χρησιμοποιούμενες τεχνικές είναι το χτύπημα, ο στραγγαλισμός, η απόκρουση, το μπλοκάρισμα κ.ά.
Τα Κονταράκια Δύο Τμημάτων έχουν μακρά ιστορία και η εξέλιξή του όπλου αυτού συνοδεύτηκε από τις ανάγκες του αρχαίου πολέμου. Πιο συγκεκριμένα, το αρχικό του σχήμα ήταν ένα Kοντάρι Άκρο (梢子棍 -Shāo Zi Gùn - Σάο Τζι Κουίν), το οποίο προέρχεται από τον "κόπανο", ένα αγροτικό εργαλείο που χρησιμοποιούσαν οι αγρότες για το αλώνισμα του σιταριού για να διαχωριστεί ο καρπός στα χωράφια τους. Λέγεται ότι τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωνγεννήθηκαν για πρώτη φορά στην αρχαία Αίγυπτο και έχουν ιστορία πάνω από 3.500 χρόνια. Οι αρχαιότερες γραπτές αναφορές μιλούν για το όπλο αυτό στην αρχαία Κίνα την περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (春秋 - Chūnqiū - Τσουέν Τσιό, 770 - 476 π.Χ) πριν δηλαδή από περίπου 2.500 χρόνια. Αργότερα, τα Κονταράκια Δύο Τμημάτων εμφανίστηκαν και σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά εμφανίστηκαν σχετικά αργά. Η παλαιότερη καταγραφή μπορεί να βρεθεί στο "Η Τέχνη του Πολέμου"του Μούατζι (墨子 -Mòzǐ)*στην πρώιμη περίοδο των εμπόλεμων κρατών (475-221 π.Χ) στην Κίνα. Ο ΔάσκαλοςΜούατζι εφηύρε τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωναπό την ανάγκη του να υπερασπιστεί την πόλη του κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωνεμφανίστηκαν στην Ευρώπη γύρω στα μέσα του Μεσαίωνα και χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για άμεση μάχη. Το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Ασίας και άλλων περιοχών εισήχθησαν κατά τη διάρκεια των δυναστειών των Μινγκ (明 - Míng) και Τσινγκ (清 - Qīng). Σύμφωνα με το βιβλίο των όπλων Σαολίν με τίτλο «Σαολίν Πιν Τσι Ζον Που (少林兵器總譜 - Shàolín Bīng Qì Zǒng Pǔ)» o μοναχόςΤσουέν Τζιν (淳錦 - Chún Jǐn)εξασκούσε το όπλο αυτό. Λέγεται επίσης ότι τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωνδημιουργήθηκαν από τον Τζάο Κουάνγιν (赵匡胤 -Zhào Kuāngyìn), τον αυτοκράτορα Τάιζου (太祖 -Tàizǔ)της δυναστείας των Σονγκ (宋 - Sòng) το 927 - 976 π.Χ. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, το ένα άκρο του όπλου ήταν πιο κοντό και το άλλο πιο μακρύ, και χρησιμοποιήθηκε ειδικά για να "σκουπίζει" τα άλογα του εχθρού. Αυτό το είδος του όπλουονομάζεται επίσης "Άκρο της Ουράς Τίγρη (虎尾梢子 -Hǔ WěiShāo Zi)". Αργότερα, αυτό το όπλο εξαπλώθηκε από τα νότια στις Φιλιππίνες μέχρι ανατολικά στην Ιαπωνία.
Τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωνχρησιμοποιούνταν συχνά σε καυγάδες στο δρόμο.Οι νέοι συχνά τα κουβαλούσαν μαζί τους, ακόμα κι αν δεν ήξεραν πώς να τα χρησιμοποιήσουν. Σύντομα, αυτό το ανατολίτικο όπλο χειρός θεωρήθηκε από το κοινό ως ένα είδος «στραγγαλιστικού ραβδιού», που είναι εντελώς λάθος ορισμός, επειδή αυτό το όπλο χρησιμοποιείται για να χτυπήσει, φυσικά, όχι μόνο για στραγγαλισμό. Δυστυχώς, αυτή η παρεξήγηση υπάρχει μέχρι και σήμερα. Το όπλο αυτόμπορεί να βρεθεί σε όλο τον κόσμο, αν και υπάρχουν μικρές αλλαγές στην εμφάνισή του, όπως τα ασιατικά Κονταράκια Δύο Τμημάτων, τα οποία είναι ως επί τοπλείστονξύλινα. Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται και πιο μοντέρνα στιλ, επειδή το όπλο αυτόείναι πολύ δημοφιλές τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να είναι κατασκευασμένα από αφρό ή σφουγγάρι, σίδερο, ατσάλι, πλαστικό, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν στο παραδοσιακό στιλ και χρησιμοποιούν τα ξύλινα, αφού τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωνήταν αρχικά από ξύλο. Αυτή η αλλαγή αντικατοπτρίζεται επίσης στον τρόπο που συνδέονται τα ραβδιά, τα οποία μπορεί να είναι ένα μήκος σχοινιού ή μια σιδερένια αλυσίδα. Η διάμετρος και το μήκος της αλυσίδας των ραβδιών ποικίλλουν ανάλογα με τις προτιμήσεις του χρήστη και το στιλ που θέλει να ακολουθήσει. Τα Κονταράκια Δύο Τμημάτωνκινέζικου στιλ αποτελούνται από δύο στρογγυλά ραβδιά που συνδέονται με μία σιδερένια αλυσίδα. Αντιθέτως, οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν σχοινιά για να συνδέσουν δύο οκταγωνικά ραβδιά. Αυτός ο τύπος όπλου έχει αναπτύξει διαφορετικά στιλ.
Το όνομα "Nunchaku" όπως και η τέχνη της χρήσης του όπλου αυτού μεταφέρεται από τον διάσημο δάσκαλο σε όλο τον κόσμοBruceLeeκαι βασίζεται στις παραδοσιακές κινεζικέςρουτίνες τωνπολεμικών τεχνών. Η τεχνική του χαρακτηρίζεται από επίθεση, άμυνα και αντεπίθεση. Οι κινήσεις ποικίλλουν ατελείωτα ανάλογα με το είδος της πολεμικής τέχνης. Ο ασκούμενος μπορεί όχι μόνο να επιτεθεί στο άνω μέρος του σώματος του αντιπάλου, αλλά και στο κάτω μέρος του. Ο αντίπαλος άμα χτυπηθεί μπορεί να υποφέρει από αφόρητους πόνους και τελικά να πέσει στο έδαφος και να χάσει την ικανότητά του να αντισταθεί. Επιπλέον, ο ασκούμενος μπορεί να αφοπλίσει τα όπλα του εχθρού. Κατά την εκτόξευση μιας επίθεσης, μπορεί όχι μόνο να χρησιμοποιηθεί το όπλο αυτό για σάρωση και τρύπημα, αλλά μπορεί επίσης να στραγγαλίσει τον αντίπαλο απροσδόκητα. Μόλις το σχοινί ή η αλυσίδα που συνδέει το κονταράκι τυλιχτεί γύρω από το λαιμό του αντιπάλου, μπορεί να στραγγαλίσει τον αντίπαλο μέχρι θανάτου.
* Ο Μούατζι(墨子 -Mòzǐ,476 ή 480 π.Χ. - 390 ή 420 π.Χ.), επίσης γνωστός ωςΤζάι (翟 -Zhái), γεννήθηκε κατά τη δυναστεία τωνΣονγκκατά την όψιμη περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου και την πρώιμη περίοδο των εμπόλεμων κρατών. Ήταν ένας αρχαίος Κινέζος στοχαστής, εκπαιδευτικός, επιστήμονας, στρατιωτικός στρατηγός, ιδρυτής και κύριος εκπρόσωπος της φιλοσοφικής σχολής τωνΜοχιστών (墨家 -Mòjiā - Μούατζιά).