ΤοΜεγάλο Ξίφος Δύο Χεριών (双手大劍 - Shuāng Shǒu Dà Jiàn - Σουάν Σόου Τα Τζιέν)είναι ένας τύπος ξίφους, που ονομάστηκε έτσι επειδή απαιτεί τεράστιο χώρο για τον χειρισμό του και χρειάζονται και τα δύο χέρια του ασκούμενου για να το κρατάνε. Το Μεγάλο Ξίφος Δύο Χεριών εμφανίστηκε αργότερα από το απλό Ξίφος (劍 - Jiàn - Τζιέν) ή Ξίφος με ένα χέρι.Με την ανάπτυξη της μεταλλουργικής τεχνολογίας και τις ανάγκες τακτικής, εμφανίστηκαν πολλές παραλλαγές του Μεγάλου Ξίφους Δύο Χεριών.
Στη δυναστεία τωνΤανγκ(唐 - Táng) ήταν δημοφιλή στην Κίνα τα Μεγάλα Ξίφη Δύο Χεριών, τα οποία μπορούσαν να φτάσουν σε μήκος μέχρι το στήθος. Το Μεγάλο Ξίφος Δύο Χεριών εισήχθη στην Ιαπωνία μαζί με τη ξιφομαχία με τα δύο χέρια και είχε βαθιά επίδραση στο ιαπωνικό kendo1. Αλλά στη δυναστεία τωνΣονγκ (宋 - Sòng)η ξιφομαχία με τα δύο χέρια χάθηκε. Στο αριστούργημα "Γου Πέι Τζι (武备志 -Wǔ Bèizhì)"2, ο Μάο Γιουάν Γι (茅元仪 -MáoYuánYí)συμπεριέλαβε μία "ξιφομαχία με δύο χέρια", τη μοναδική αρχαία ξιφομαχία με δύο χέρια που μπορούμε να δούμε στη σύγχρονη εποχή.
Τον 15ο αιώνα, με την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής τεχνολογίας της τήξης του σιδήρου, το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν πολλοί στρατιώτες και μισθοφόροι για τις δυνατότητες ενός ξίφους, δηλαδή να έχει λεία λεπίδα και να μπορεί να σχίσει και να κόψει ταυτόρονα, λύθηκε με την εμφάνιση του Μεγάλου Ξίφους Δύο Χεριών. Στην πραγματικότητα, αυτό το είδος ξίφους θεωρείται αναμφισβήτητα το πιο τέλειο. Μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ή χωρίς ασπίδα στο πεδίο της μάχης. Δεν υπάρχει ενιαίο πρότυπο για ένα Μεγάλο Ξίφος Δύο Χεριών. Σε γενικές γραμμές, το μήκος της λεπίδας είναι το μισό του ύψους του χρήστη και το μήκος της λαβής είναι το ένα τρίτο του μήκους της λεπίδας.Ολόκληρο το μήκος του όπλου είναι περίπου ένα μέτρο και το μήκος της λαβής είναι 15.9 εκατοστά. Σύμφωνα με το βιβλίο των όπλων Σαολίν με τίτλο «Σαολίν Πιν Τσι Ζον Που (少林兵器總譜 - Shàolín Bīng Qì Zǒng Pǔ)» κατά τη δυναστεία των Μινγκ(明 - Míng)ο Γου Χουά (悟華 -WùHuà) και κατά τη δυναστεία των Τσινγκ(清 - Qīng)οι Τσινγκ Τόου (清偷 -Qīng Tōu), Τσινγκ Λιέν (清蓮 -Qīng Lián)και Τσινγκ Γιουίν (清雲 -QīngYún)τελειοποίησαν την ξιφομαχία.
Ο πυγμάχος Χάο Πιν (郝斌 -HǎoBīn, ευγενικό όνομα Σαν Τσινγκ (善卿 - ShànQīng),1906 - 1986)ήταν ένας διάσημος δάσκαλος πυγμαχίας στις σύγχρονες πολεμικές τέχνες της τεχνικής "Αλογάκι της Παναγίας ή Μάντης (螳螂 - Tángláng - Τανλαν)", γιος του γνωστού πυγμάχου Χάο Χαν Λου (郝恒禄 -HǎoHéngLù).Η φόρμα του Μεγάλου Ξίφους Δύο Χεριών Αλογάκι της Παναγίας που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί από τη φόρμα τουΞίφους ΤαΜο Αλογάκι της Παναγίας(螳螂達摩劍- TánglángDámóJiàn - Τανλαν Τα Μο Τζιέν)που πέρασε από τον διάσημο πυγμάχο Χάο Πιν.
1. Το Kendo είναι μία σύγχρονη ιαπωνική πολεμική τέχνη, που προέρχεται από το kenjutsu, που χρησιμοποιεί ξίφη από μπαμπού καθώς και προστατευτική πανοπλία.
2.Το "Γου Πέι Τζι(武备志 -Wǔ Bèizhì)" είναι ένα σημαντικό στρατιωτικό έργο στη δυναστεία των Μινγκ (明 - Míng) και αποτελεί ένα περιεκτικό στρατιωτικό βιβλίο με τον μεγαλύτερο αριθμό χαρακτήρων στην αρχαία Κίνα. Η συλλογή τουΜάο Γιουάν Γι (茅元仪 -MáoYuánYí)της δυναστείας των Μινγκ, 240 τόμοι, περισσότερες από 2 εκατομμύρια λέξεις, 738 εικόνες, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου έτους της δυναστείας των Μινγκ (1621), της στοιχειοθεσίας του αυτοκράτορα Τάογκουάν (道光 -Dàoguāng) της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng), της ιαπωνικής περιόδου Κουάν Γουέν (宽文 -KuānWén,1661 - 1672)κ.λπ. Καταγράφηκε ως απαγορευμένο βιβλίο κατά την περίοδο του αυτοκράτορα Τσιένλον (乾隆 -Qiánlóng)της δυναστείας των Τσινγκ.