Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η Κίνα δέχθηκε μια μεγάλη ευρωπαϊκή επιρροή, συμπεριλαμβανομένου του χριστιανισμού. Οι «Πόλεμοι Οπίου» μεταξύ Κίνας, Βρετανίας και Γαλλίας οδήγησαν σε ήττες την πρώτη, η οποία είδε ακόμη και το λιμάνι του Χονγκ Κονγκ (香港 - Xiāng Gǎng - Σιάνγκ Γκανγκ, λατ: Hong Kong) να παραχωρείται στους Βρετανούς. Τα έτη 1894-95 η Ιαπωνία επιτέθηκε στην Κίνα και κέρδισε την Κορέα, την Ταϊβάν (λατ: Φορμόζα) και το Πορτ Άρθουρ. Τα ευρωπαϊκά έθνη χώρισαν επίσης την Κίνα σε σφαίρες επιρροής και οι επιθυμίες των Κινέζων αγνοήθηκαν.
Οι Μάνσου (滿洲 - Mǎn Zhōu) φάνηκαν ανίκανοι να αναλάβουν δράση κατά της ευρωπαϊκής κατάληψης της Κίνας και ήταν οικονομικά εξαρτώμενοι από το όπιο. Κατά την «Εξέγερση των Τάιπινγκ» (太平天國運動 - Tài Píng Tiān Guó Yùn Dòng - Τάι Πινγκ Τιέν Γκούο Γιουν Ντόνγκ, 1850-1864) που περιλάμβανε εξακόσιες πόλεις, καταγράφηκαν είκοσι εκατομμύρια θάνατοι και καταστράφηκαν τεράστιες εκτάσεις γόνιμης γης. Τελικά οι Μαντσού αποκατέστησαν τη δύναμή τους -περισσότερο ή λιγότερο- με τη βοήθεια των κατοχικών εθνών, γεγονός που τους καθιστούσε ακόμη πιο μισητούς στον κινεζικό λαό. Αυτό οδήγησε στη διάσημη «Εξέγερση των Δίκαιων Γροθιών» (義和團運動 - Yì Hé Tuán Yùn Dòng - Γι Χε Τουάν Γιουέν Τονγκ), γνωστή και ως «Επανάσταση των Μπόξερς» (拳亂 - Quán Luàn - Τσουάν Λουάν), όπως ονομάστηκε από τους Άγγλους που δε γνώριζαν το Κουνγκ Φου.
Όταν η «Επανάσταση των Μπόξερς» ξεκίνησε στην επαρχία Σαντόνγκ (山東 - Shān Dōng) το 1899, η κυβέρνηση των Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.) έστειλε αμέσως στρατεύματα για να την καταστείλει. Όμως, όταν οι Μπόξερ υιοθέτησαν στάση «υποστήριξης των Τσινγκ και εξόντωσης των αλλοδαπών», η κυβέρνηση Τσινγκ συνασπίστηκε μαζί τους εναντίον των ξένων. Άρχισαν να επιτίθενται σε οτιδήποτε ξένο σκοτώνοντας δυτικούς και Κινέζους χριστιανούς, καίγοντας κτίρια δυτικών και ιεραποστολικές εγκαταστάσεις. Ο Γερμανός υπουργός που ορίστηκε να έρθει σε επαφή με την κυβέρνηση δολοφονήθηκε. Ακολούθησε πενήντα πέντε ημερών πολιορκία των ξένων στο Πεκίνο (北京 - Běi Jīng) από τους Μπόξερς και τα αυτοκρατορικά στρατεύματα. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε αποστολή συμμαχικού στρατού από τα προσβεβλημένα έθνη που συνέτριψε την κινεζική αντίσταση και κατέλαβε τη βόρεια Κίνα.
Το 1901 η Κίνα αναγκάστηκε να δεχθεί τους όρους των ξένων διαπραγματευτικών δυνάμεων. Στις 7 Σεπτεμβρίου υπογράφηκε επίσημα ένα πρωτόκολλο, το οποίο είναι ιστορικά γνωστό ως το «Πρωτόκολλο του 1901». Σύμφωνα με αυτό, οι Κινέζοι έπρεπε να συμφωνήσουν στην εκτέλεση υψηλόβαθμων αξιωματούχων και την τιμωρία εκατοντάδων άλλων, την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων, την τοποθέτηση ξένων στρατευμάτων στην Κίνα και την καταστροφή ορισμένων κινεζικών οχυρώσεων. Συνεπώς, το πρωτόκολλο έθεσε την Κίνα υπό ξένη κυριαρχία και τα ανθρώπινα δικαιώματά της υπό αμφισβήτηση.
Αυτός ήταν ο θάνατος της κινεζικής αντίστασης που οδήγησε σε άλλη μια έξοδο πολλών Κινέζων από την Κίνα (ήταν επίσης η αρχή του τέλους για τη δυναστεία Τσινγκ). Μοναχοί Σαολίν που είχαν εκδιωχθεί από τον ναό και ηγούνταν της αντίστασης κατέφυγαν σε άλλες χώρες μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και η Κορέα.