Ηγούμενος του ναού Σαολίν (1999 - )
Από τότε που ο τελευταίος Ηγούμενος του ναού, ο Σι Σινγκ Τζανγκ (释行正 - Shì Xíng Zhèng), απεβίωσε το 1987, κανένας μοναχός δεν τον διαδέχθηκε. Εξαιτίας ορισμένων παρεξηγήσεων και παρανοήσεων πολλοί δυτικοί συμπέραναν λανθασμένα ότι διάφοροι επιφανείς μοναχοί είχαν οριστεί ως ηγούμενοι. Ωστόσο οι συγκεκριμένοι μοναχοί είχαν αναλάβει προσωρινά τα καθήκοντα του ηγούμενου έως ότου καλυφθεί επίσημα το κενό. Στην πραγματικότητα ο ναός Σαολίν δε διέθετε επισήμως ηγούμενο για δώδεκα χρόνια. Ήταν τον Αύγουστο του 1999 όταν διορίστηκε ο 30ός Ηγούμενος του ναού Σαολίν. Πρόκειται για τον μοναχόΣι Γιόνγκ Σιν (释永信 - Shì Yǒng Xìn)της 33ης γενιάς μοναχών του ναού Σαολίν.
Έχει καταστεί αυτόπτης μάρτυρας της αναγεννήσεως του ναού Σαολίν, ενώ έχει συμβάλει στη διατήρηση της ουσίας του ναού στο βάθος της επόμενης χιλιετίας. Ο Σι Γιόνγκ Σιν είναι αρκετά νέος ηλικιακά για τη θέση του ηγούμενου. Ωστόσο, η διοίκηση ενός αρχαίου ναού σε μια σύγχρονη κομμουνιστική Κίνα απαιτεί ισχυρές ικανότητες και μια φρέσκια ματιά, τις οποίες διαθέτει ο Σι Γιονγκ Σιν. Ανταποκρινόμενος με μεγάλη αφοσίωση στον ρόλο του, αντιμετωπίζει κάθε ζήτημα με σωφροσύνη και απαντάει με προσοχή και σύνεση σε κάθε ερώτημα. Όταν ο ίδιος ερωτάται για την προσωπική του ζωή είναι ιδιαίτερα ταπεινός και με δεξιοτεχνία κατευθύνει τη συζήτηση σε θέματα που αφορούν τον ναό Σαολίν.
Ο Σι Γιόνγκ Σιν γεννήθηκε το 1965 στην Γινγκ Σανγκ (潁上 - Yǐng Shàng) της επαρχίας Ανχουέι (安徽 - Ān Huī) με το όνομα Λιου Γινγκ Τσενγκ (刘应成 - Liú Yīng Chéng). Έγινε μοναχός το 1983 και ήταν μαθητής του Σι Σινγκ Τσεν, ενώ έλαβε το χρίσμα (受戒 - Shòu Jiè - Σόου Τζιε) το 1984. Δίδαξε στον ναό Γκουάνγκ Τζι (廣濟 - Guǎng Jì) στο Πεκίνο (北京 - Běi Jīng), το επιφανές κολλέγιο της Κίνας. Εκεί εργαζόταν ως διοικητής την ημέρα και εξασκούνταν στο Κουνγκ Φου τη νύχτα. Ειδικευόταν στη «Γροθιά του Διαφωτισμένου» (罗汉拳 - Luó Hàn Quán), στο «Φτυάρι Ημισέληνος» (月牙鏟 - Yuè Yá Chǎn, αλλιώς «Κοντάρι Τσαν») και στο «Μπαστούνι Ντάρμα» (达摩杖 - Dá Mó Zhàng - Τα Μο Τσανγκ).
Πρόθυμος να βοηθήσει στην αποκατάσταση του ναού Σαολίν, εργάστηκε μαζί με άλλους παλιούς δασκάλους με στόχο την αναβίωση του Σαολίν, το οποίο κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης (文化大革命 - Wén Huà Dà Gé Mìng, 1966-1976) είχε αρχίσει να χάνεται. Έχει εργαστεί δυναμικά για την αποκατάσταση του Σαολίν Κουνγκ Φου, ενώ έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες της Ασίας, όπως στην Ιαπωνία, την Κορέα, την Ταϊβάν, την Ταϊλάνδη και τη Μαλαισία, προκειμένου να κάνει διαδηλώσεις μαζί με άλλους βουδιστές μοναχούς. Μετά το θάνατο του δασκάλου του διετέλεσε ως διοικητής του ναού Σαολίν. Ο ηγούμενος Σινγκ Τσεν υπήρξε επικεφαλής του ναού Σαολίν σε μια δύσκολη περίοδο, εκείνη της Πολιτιστικής Επανάστασης της δεκαετίας του 1960. Τότε ήταν που ο ναός Σαολίν δεχόταν χτυπήματα και πολλοί μοναχοί πιέζονταν να επιστρέψουν στην κοσμική ζωή. Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να εξοντώσει την αγάπη για το Σαολίν ούτε τότε. Το Σαολίν καλλιεργήθηκε μυστικά, κρυφά από το βλέμμα του Κόκκινου Στρατού. Οι Κινέζοι εξακολουθούσαν να πιστεύουν με την καρδιά τους.
Σήμερα επισκέπτονται τον ναό περίπου δύο εκατομμύρια τουρίστες και προσκυνητές ετησίως. Παρά την μεγάλη κίνηση, ο ηγούμενος Σι Γιόνγκ Σιν θεωρεί ότι ο τουρισμός δεν ενοχλεί τη ζωή των μοναχών. Ο ναός εξακολουθεί να παραμένει το σπίτι τους. Επιπλέον, υπάρχουν πολλά απομονωμένα παραρτήματα του ναού στο βουνό Σουνγκ (嵩 - Sōng), τα οποία δεν μπορούν να προσεγγίσουν οι τουρίστες. Έτσι, όταν ένας μοναχός έχει ανάγκη από απομόνωση πηγαίνει εκεί. Σύμφωνα με τους παραδοσιακούς κανόνες του Τσαν (禪 - Chán), προτού πεθάνει ένας ηγούμενος, θα κληροδοτήσει το ιμάτιο και το μπολ του στον πιο επιτυχημένο μαθητή του. Ο ηγούμενος Σινγκ Τσεν, προτού πεθάνει, έδωσε αυτά τα κειμήλια στον Γιονγκ Σιν. Παρά ταύτα η θέση του ηγούμενου ήταν κενή για δώδεκα χρόνια. Ο Σι Γιόνγκ Σιν συμπεριφερόταν ως ηγούμενος, αλλά δεν είχε λάβει το επίσημο χρίσμα. Κατά την περίοδο εκείνη ήταν αποδεκτός από όλους τους μοναχούς του ναού. Πίστευαν ότι το ήθος, το ταλέντο και η ειλικρινής εικόνα του μπορούσαν να παρακινήσουν περισσότερους ανθρώπους στο να ασπαστούν τον βουδισμό. Η επίσημη αναγόρευσή του ως ηγούμενου έγινε ύστερα από περίπου μια δεκαετία κι έπειτα από τις πιέσεις και την επιμονή των υπόλοιπων μοναχών του ναού.
Η διαδικασία του χρίσματος του ηγούμενου Σι Γιόνγκ Σιν είχε προγραμματιστεί και σχεδιαστεί σύμφωνα με το πρωτόκολλο του κινεζικού βουδιστικού κολλεγίου. Στην τελετή ήταν παρόντες τρεις σημαντικοί καλεσμένοι: ο Σανγκ Χουέι (圣辉 - Shèng Huī, 1951), αντιπρόεδρος (副院长 - Fù Yuàn Zhǎng - Φου Γιουέν Τσανγκ) του βουδιστικού κολλεγίου του Πεκίνο (北京佛学院 - Běi Jīng Fó Xué Yuàn - Μπέι Τσινγκ Φο Σουέ Γιουέν), ο οποίος αντιπροσώπευε το αξιοσέβαστο αυτό ίδρυμα που αποτελεί την επίσημη εκπαιδευτική ακαδημία για την πλειονότητα των μοναχών της Κίνας στις μέρες μας. Επίσης, παρών ήταν ο σεβάσμιος ηγούμενος Σι Πεν Χουάν (释本焕 - Shì Běn Huàn, 1907-2012), ο επικεφαλής ηγούμενος του ναού της Κουανγκτσόου (广州 - Guǎng Zhōu) και αντιπρόεδρος του οργανισμού που επιβλέπει την εξέλιξη του βουδισμού στην Κίνα. Σύμφωνα με την παράδοση πρέπει ένας άλλος ηγούμενος να προσφέρει και να καλωσορίσει στην εν λόγω θέση τον νέο ηγούμενο. Ήταν η φήμη του ναού Σαολίν ως γενέθλιου τόπου του Τσαν που προσέλκυσε μια τόσο σημαντική προσωπικότητα, όπως είναι ο ηγούμενος Σι Πεν Χουάν. Αξιοσημείωτη ήταν η συμμετοχή του Γου Τζιε Πινγκ (吳階平 - Wú Jiē Jíng), προέδρου της Συνέλευσης των Πολιτών για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) (中华人民共和国 - Zhōng Huá Rén Mín Gòng Hé Guó - Τσοουνγκ Χουά Ρεν Μιν Κονγκ Χε Γκουό). Η συμμετοχή ενός επίσημου εκπροσώπου της κυβέρνησης αποτελεί παράδοση του ναού Σαολίν. Στο παρελθόν ο αυτοκράτορας ήταν αυτός που διόριζε τον ηγούμενο του ναού. Μόνο εκείνος που είχε στα χέρια του την «εξουσία του ουρανού» μπορούσε να ορίσει την ηγεσία του ναού. Στη σύγχρονη Κίνα μόνο σε δύο ναούς τελέστηκε η αναγόρευση των ηγούμενων με τη συμμετοχή υψηλόβαθμων στελεχών της κυβέρνησης, ήτοι στον ναό του Θιβέτ και στον ναό Σαολίν. Σύμφωνα με τον ηγούμενο Σι Γιονγκ Σιν, η συμμετοχή του αντιπροέδρου Γου Τζιε Πινγκ αποτέλεσε μια καταφανή απόδειξη της διαφορετικής στάσης που έχει υιοθετήσει η κινεζική κυβέρνηση. Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι το κομμουνιστικό κόμμα και η κυβέρνηση υποστηρίζουν την ισότητα, την ελευθερία και τη θρησκευτική πίστη. (Πράγματι η κυβέρνηση έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον ναό Σαολίν χρηματοδοτώντας την αναστήλωσή του).
Η τελετή αναγόρευσης αποτελείται από δύο φάσεις, οι οποίες ολοκληρώνονται σε δύο βραδιές. Η πρώτη φάση είναι η τελετή του θρόνου. Η δεύτερη είναι ένας εορτασμός για το καλωσόρισμα. Η πρώτη φάση της τελετής έλαβε χώρα από τις 9 έως τις 11 το βράδυ, στις 19 Αυγούστου 1999. Η συγκεκριμένη τελετή πραγματοποιείται παραδοσιακά τη νύχτα, ώστε μόνο ο δάσκαλος και οι μαθητές του γνωρίζουν για το γεγονός. Η μυστικότητα μέσα στην οποία πραγματοποιείται η τελετή του θρόνου αποτελεί έθιμο της προγονικής αυλής του κινεζικού Τσαν. Ακόμα και στο πλαίσιο τηςανοιχτήςκινεζικής πολιτικής τηρήθηκε αυτό το έθιμο από σεβασμό στους προγόνους. Οι λεπτομέρειες της διαδικασίας του χρίσματος του Σι Γιονγκ Σιν από τον εκατοντάχρονο μοναχό Σι Πεν Χουάν παραμένουν κοινό τους μυστικό.
Ο εορτασμός για το καλωσόρισμα διήρκησε από τις 9 έως τις 11 το βράδυ της επόμενης ημέρας, της 20ής Αυγούστου 1999. Όλοι οι μοναχοί του ναού Σαολίν είχαν συγκεντρωθεί στην είσοδο του ναού για να καλωσορίσουν τον Σι Γιόνγκ Σιν και να τον υποδεχτούν ως ηγούμενο. Κατά τη διάρκεια της τελετής ο Σι Γιόνγκ Σιν πλησίασε την μπροστινή πύλη. Οι μοναχοί τον καλοδέχτηκαν στο εσωτερικό της κι εκείνος υποκλίθηκε μπροστά σε κάθε Βούδα που υπήρχε στους χώρους του ναού Σαολίν. Η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη κατά τη διάρκεια της τελετής. Ένας υπαίθριος «χορός των λιονταριών» (舞獅 - Wǔ Shī - Γου Σι) προκάλεσε επιπλέον θετικά και όμορφα συναισθήματα στους παρευρισκόμενους. Έπειτα ένας φύλακας υποδέχτηκε τον νέο ηγούμενο. Εξακόσιοι καλεσμένοι ήταν παρόντες σε αυτό το γεγονός, ανάμεσά τους μοναχοί, άλλοι ηγούμενοι, καλεσμένοι και ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Μετά από τις υποκλίσεις ο Σι Γιονγκ Σιν εισήλθε στο δωμάτιο του ηγούμενου κι έτσι μετά από τόσο καιρό ο ναός Σαολίν απέκτησε ηγέτη. Στο τελευταίο μέρος της τελετής η πρώτη κίνηση του ηγούμενου Σι Γιονγκ Σιν ήταν να διορίσει τέσσερις μοναχούς ως λειτουργούς του ναού Σαολίν, μεταξύ των οποίων ο Σι Γιν Σονγκ (释印松 - Shì Yìn Sōng, 1946 - 2012), ο οποίος διορίστηκε αναπληρωτής ηγούμενος, με το καθήκον της αναπλήρωσης της θέσης του ηγούμενου σε έκτακτες περιστάσεις.
Ο Σεβάσμιος ηγούμενος Σι Γιόνγκ Σιν θεωρείται ο επικεφαλής του ναού Σαολίν σε μια σημαντική περίοδο. Μετά από το τέλμα στο οποίο είχε οδηγήσει η Πολιτιστική Επανάσταση, οι σπόροι που είχαν φυτευτεί, φύτρωσαν και άνθισαν. Ο ναός Σαολίν μοιάζει σήμερα με έναν ανθισμένο λωτό. Με ακλόνητα στραμμένο το βλέμμα προς το μέλλον, ο ηγούμενος Σι Γιόνγκ Σιν καθοδηγεί πολύ προσεκτικά την πορεία του «πρώτου ναού υπό τη σκέπη του ουρανού».
Πρωταρχικό μέλημά του αποτελεί η ανάπτυξη. Ύστερα από την ολοκλήρωση της αναστήλωσης των ένδοξων «Πύργων της Καμπάνας και του Τυμπάνου» (钟鼓楼 - Zhōng Gǔ Lóu), καθώς και ύστερα από τη δημιουργία ενός θαυμάσιου αγάλματος του Τα Μο (達摩 - Dá Mó) στην κορυφή του Γου Ρου (五乳 - Wu Ru), ο ηγούμενος Σι Γιόνγκ Σιν έχει στραφεί στη δημιουργία περισσότερων οικοδομημάτων και μνημείων. Υπάρχουν πολλά σχέδια αναστήλωσης και κατασκευής, όπως για παράδειγμα, του χώρου για τον διαλογισμό των μοναχών (Chan Tong), της σπηλιάς του Τα Μο, του ναού Αρ Ζου (二祖 - Èr Zǔ) προς τιμήν του δεύτερου πατριάρχη και μαθητή του Τα Μο, τον Χούι Κο (慧可 - Huì Kě), καθώς και της Νότιας Πτέρυγας (南院 - Nán Yuàn).
Σήμερα ο ναός Σαολίν αριθμεί περίπου εκατό μοναχούς, είκοσι καλόγριες, πολλές εκατοντάδες οργανισμών, πολλές χιλιάδες λαϊκών μαθητών και δεκάδες χιλιάδες ακολούθων. Περίπου δέκα μοναχοί βρίσκονται αυτή την περίοδο εκτός Κίνας.
Ο Σεβάσμιος ηγούμενος Σι Γιόνγκ Σιν θεωρεί ότι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο ναός Σαολίν αυτή την εποχή είναι να βρεθεί ένας τρόπος με τον οποίο αφενός να πεισθεί ο κόσμος για τα οφέλη που πηγάζουν από την κουλτούρα του Σαολίν και αφετέρου να επιτευχθεί η προώθησή της. Θεωρεί ότι μέσω της εν λόγω προώθησης θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες της κοινωνίας. Η αποστολή του είναι απλή: να φέρει περισσότερους ανθρώπους στον ναό Σαολίν. Ο ηγούμενος προσκαλεί με όλη του την καρδιά στον ναό όλους τους ένθερμους υποστηρικτές του από τη Δύση.
«Η κουλτούρα του Σαολίν βασίζεται στην κινεζική ιστορία 1.500 ετών, αλλά οι δυτικοί γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την Κίνα και ακόμα λιγότερα για το Σαολίν. Ελάτε στην Κίνα και στον ναό Σολίν για να τα μάθετε όλα. Ο ναός Σαολίν αποτελεί παλάτι του πολιτισμού μας. Να έρχεστε στον ναό Σαολίν συχνά και να ενημερώνετε τους ανθρώπους για τις αλλαγές που υφίσταται το Σαολίν».