Το έτος 1511, εβδομήντα μοναχοί έχασαν τη ζωή τους αντιμαχόμενοι τον στρατό του αιμοδιψούς ληστή Λιου Λιου (刘流 - Liú Liú) στις επαρχίες Χουά Ναν (河南 - Hé Nán) και Χεμπέι (河北 - Hé Běi).
Τα έτη 1522-1523, μάχονταν τον ληστή Γουάνγκ Τανγκ (王塘 - Wáng Táng), ο οποίος λεηλατούσε τις επαρχίες Σαντόνγκ (山東 - Shān Dōng) και Χουά Ναν.
Το έτος 1548, στην επαρχία Γιουνάν (雲南 - Yún Nán), μια ομάδα μοναχών με επικεφαλής τον Σαν Tσι Γιόου Κουνγκ (三七有功 - Sān Qī Yǒu Gōng) κατέστειλε μια φυλετική εξέγερση, ενώ το έτος 1553, πενήντα μάχιμοι μοναχοί Σαολίν με επικεφαλής τον Τσου Φανγκ Τσόου Σεν (竺方周参 -Zhú Fāng Zhōu Cān, 1516-1574 μ.Χ.) συνέβαλαν στην επιτυχημένη επίθεση κατά του ληστή Σι Σανγκ Τσάο (师尚诏 - Shī Shàng Zhào) της επαρχίας Χενάν.
Το 1548, ανεγέρθηκε μια παγόδα για τον μοναχό Τζόου Γιόου (周友 - Zhōu Yǒu) με την επιγραφή:
天下对手, 教会武僧 (Tiān Xià Duì Shǒu, Jiào Huì Wǔ Sēng)
«Ένας αντίπαλος του κόσμου, ένας πολεμιστής μοναχός».
Έξι χρόνια αργότερα, το 1554, περισσότεροι από τριάντα μοναχοί Σαολίν έλαβαν την αυτοκρατορική εντολή για την καταπολέμηση των πειρατών στη Νοτιοανατολική ακτή της Κίνας και θυσίασαν τη ζωή τους σε αυτόν τον πόλεμο.
Το έτος 1575, μια παγόδα και μια πέτρινη στήλη κατασκευάστηκαν προς τιμήν του μοναχού Τσου Φανγκ Τσόου Σεν στο κοιμητήριο Τα Λιν (塔林 - Tǎ Lín), «Το δάσος με τις παγόδες».
Οι αυτοκράτορες της δυναστείας είχαν σε μεγάλη εκτίμηση το Σαολίν Κουνγκ Φου και οι μοναχοί θεωρούνταν εξαιρετικοί πολεμιστές που εκτελούσαν πάντα οποιαδήποτε αποστολή τους ανέθετε η πολιτεία.
Οι μάχιμοι μοναχοί Τσόου Γιόου, Μπιέν Τσανγκ (边澄 - Biān Chéng), Γιουέ Κουνγκ (月空 - Yuè Kōng) και Σιάο Σαν (小山 - Xiǎo Shān, 1500 - 1568 μ.Χ.) μετέβαιναν στο πεδίο της μάχης όποτε καλούνταν. Αποτέλεσμα της ιστορικά καταγεγραμμένης συνεισφοράς τους στον πόλεμο εναντίον των εισβολέων ήταν να κερδίσουν την εύνοια και τον θαυμασμό του εκάστοτε αυτοκράτορα της δυναστείας.
Η στρατιωτική υποστήριξη του ναού στη δυναστεία Μινγκ συνεχίστηκε ακόμη και στα τελευταία άστατα χρόνια. Στη δεκαετία του 1630, επιστρατεύονταν πολλοί μοναχοί για να συμμετέχουν -μάταια- στην απόκρουση των επαναστατικών στρατευμάτων, τα οποία έμελλε μέχρι το 1644 μ.Χ. να ρίξουν τη δυναστεία.
Η αφοσίωση των μοναχών στο καθεστώς θα οδηγήσει στην καταστροφή του μοναστηριού από τους αντιπάλους τους. Το 1641, ο ληστής, αρχηγός Λι Ζι Τσανγκ (李自成 - Lǐ Zì Chéng, 1605 - 1645 μ.Χ.) οδήγησε τον στρατό του στη Χενάν, όπου μαζί με τους τοπικούς πολέμαρχους κατατρόπωσε την πολεμική δύναμη των Σαολίν. Η μοίρα των μοναχών ήταν η ίδια με εκείνη της δυναστείας που είχαν αγωνιστεί σκληρά να προστατεύουν.
Επιτάφιοι των μοναχών μας δίνουν αρκετές πληροφορίες της στρατιωτικής τους βοήθειας προς τη δυναστεία Μινγκ.
Το Τα Λίν περιέχει τουλάχιστον τέσσερις επιγραφές αφιερωμένες στους πολεμιστές μοναχούς.
Τα μνημεία δύο μοναχών, των Γουάν Αν Σουνγκ Κουνγκ (萬庵順公 - Wàn Ān Shùn Gōng, 1545 - 1619 μ.Χ.) και Μπαν Ντα (本大 - Běn Dà, 1542 - 1625 μ.Χ.), αναφέρουν ότι απέκτησαν αξία στη μάχη, χωρίς όμως να αναφέρουν σε ποια. Μια άλλη επιγραφή φανερώνει ότι ο μοναχός Τσου Φανγκ Τσόου Σεν είχε υπό την ηγεσία του τους πενήντα μοναχούς πολεμιστές που συμμετείχαν στην κυβερνητική δίωξη του Σι Σανγκ Τσάο. Μια τέταρτη δηλώνει πως ο μοναχός Σαν Tσι Γιόου Κουνγκ είχε σταλεί μακριά στα νοτιοδυτικά, στη Γιουνάν, για να καταστείλει εξεγέρσεις φυλών. Τα πολεμικά του επιτεύγματα έδωσαν στον μοναχό τον τίτλο «Επικεφαλής Επιβλέπων Διοικητής της Περιφέρειας».
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι μοναχοί που συμμετείχαν στον πόλεμο δεν εγκατέλειψαν τη θρησκευτική τους ταυτότητα. Αντί να αναμειχθούν με τους άλλους στρατιώτες, σχημάτισαν τις δικές τους μοναστικές μονάδες. Ωστόσο, ένας τουλάχιστον κληρικός πήρε θέση στον στρατό και, κατά συνέπεια, επέστρεψε στους λαϊκούς. Αυτός είναι ο μοναχός Σαολίν του 17ου αιώνα, Liu Dechang, ο οποίος διορίστηκε «Διοικητής Κινητών Σωμάτων» (游擊將軍 - Yóu Jī Jiāng Jūn - Γιόου Τζι Τζιάνγκ Τζουίν) στον στρατό. Ακόμη και αφότου εγκατέλειψε τη μοναστική τάξη υπέρ του σώματος των αξιωματικών, ο Liu διατηρούσε επαφή με τον βουδιστή Δάσκαλό του και δεχόταν ως μαθητές Σαολίν μοναχούς που ζητούσαν εκπαίδευση.