ΟΣι Γιόνγκ Σιάνγκ (释永祥 - Shì Yǒng Xiáng)γεννήθηκε το 1913 σε μία φτωχή οικογένεια στην πόλη Τσανγκτσουέν (长春 - Zhǎng Chūn) στην επαρχία Τζι Λίν (吉林 - Jí Lín) στην Κίνα. Ήταν γνωστός με το όνομα Γουάνγκ Γουέν Πιν (王文斌 - Wáng Wén Bīn) και σε ηλικία εφτά ετών δεδομένης της δύσκολης οικογενειακής κατάστασης της οικογένειάς του αποφάσισε να πάει στον ναό Σαολίν με σκοπό να γίνει μοναχός και να ασπαστεί τον βουδισμό.
Εκεί από πολύ νωρίς o Σι Γιόνγκ Σιάνγκ έμαθε τα μυστικά για τις παραδοσιακές τέχνες του Σαολίν Κουνγκ Φου από τον ηγούμενο τότε του ναού Σι Χανγκ Λιν (释恒林 - Shì Héng Lín, 1865-1923) που έγινε ο δάσκαλός του. Ανάμεσά τους έμαθε τη «Γροθιά Ανάμεσα απ' τα Χέρια» (通臂拳 - Tōng Bì Quán - Τονγκ Πι Τσουάν), την «Γροθιά των Έξι Αρμονιών» (六合拳 - Liù Hé Quán - Λιου Χε Τσουάν) και τη «Μεγάλη Σπάθα της Άνοιξης και του Φθινιπώρου» (春秋大刀 - Chūn Qiū Dà Dāo - Τσουν Τσιού Τα Ντάο). Τότε του δόθηκε και το όνομα Γιονγκ Σιανγκ (永祥). Μέσα σε εφτά χρόνια εκπαίδευσης δίπλα στον γνωστό δάσκαλο του ναού Τσεν Σου (贞绪 - Zhēn Xù) ολοκλήρωσε δέκα οχτώ στιλ Σαολίν, όπως το «Ξίφος των Επτά Αστεριών» (七星剑 - Qī Xīng Jiàn - Τσι Σινγκ Τζιεν), το Σιν Γι Πα (心意把 - Xīn Yì Bǎ), το «Κοντάρι του Χεριού Γιν» (阴手棍 - Yīn Shǒu Qùn - Γιν Σόου Κουίν), τη «Γροθιά του Άνθους της Δαμασκηνιάς» (梅花拳 - Méi Huā Quán - Μέι Χουά Τσουάν), τη «Γροθιά Κανόνι» (炮拳 - Pào Quán - Πάο Τσουάν), το στυλ «Γροθιά Χείμαρος» (洪拳 - Hóng Quán - Χουνγκ Τσουάν) και τα Διπλά Σκαπανικά (雙枴 - Shuāng Guǎi - Σιανγκ Γκουάι). Ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ ήταν πολύ καλός μαθητής μελετώντας και κάνοντας εξάσκηση κάθε μέρα. Ο Δάσκαλός του Τσεν Σου και ο δάσκαλος Γου Σαν Λιν (吴山林 - Wú Shān Lín) διέκριναν αυτή την ποιότητα και πίστευαν ότι ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ θα γίνει πολύ καλός στις πολεμικές τέχνες. Για αυτό το λόγο του έμαθαν τις τεχνικές Ντιέν Σουέ (点穴 - Diǎn Xué) και Τσιν Να (擒拿 - Qín Ná - Κλειδώματα και Αρπαγές).
Εκείνη την εποχή ήταν μία περίοδος αναταραχών και πολέμου στην Κίνα, αφού ο ναός Σαολίν είχε λεηλατηθεί πολλές φορές από κλέφτες πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του το 1928 κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ (明 - Míng, 1368-1644 μ.Χ.). Έτσι ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ πήρε την απόφαση να αντιγράψει χειρόγραφα όλα τα πρωτότυπα βιβλία του ναού Σαολίν που μιλούσαν για το Κουνγκ Φου φοβούμενος μήπως χαθούν ή καταστραφούν. Προτού όμως ξεκινήσει πήρε την άδεια των δασκάλων Τσεν Σου και Σι Ντε Τσαν (释德禅 - Shì Dé Chán, 1907-1993), οι οποίοι για να τον βοηθήσουν να ολοκληρώσει το δύσκολο αυτό έργο σε τρεις μήνες του έδωσαν δύο βοηθούς.
Έτσι, λοιπόν, στις 10 Σεπτεμβρίου του 1926 ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ ξεκίνησε την αντιγραφή σαράντα οκτώ συνολικά βιβλίων Κουνγκ Φου του ναού Σαολίν. Αφιέρωσε όλο τον χρόνο του στην αντιγραφή φτάνοντας στο σημείο να μην τρώει τίποτα ακόμη και όταν ήταν άρρωστος. Κατάφερε και ολοκλήρωσε την αντιγραφή των βιβλίων στις 5 Ιανουαρίου του 1928 όπου στις 18 του ίδιου μήνα έλαβε ένα γράμμα το οποίο ανέφερε ότι ο πατέρας του πέθανε. Ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ έφυγε από τον ναό και επέστρεψε στην οικογένειά του. Πήρε μαζί του και όλα τα αντίγραφα μετά από προτροπή του δασκάλου του μέχρι να διασφαλιστεί η ακεραιότητά τους και τα έκρυψε πίσω από έναν τοίχο του σπιτιού του.
Το 1928 ο Σι Ντε Τσαν έστειλε ένα γράμμα στον Σι Γιόνγκ Σιάνγκ και του έγραφε ότι ο ναός Σαολίν λεηλατήθηκε και κάηκε από τον στρατό. Εκείνος στενοχωρήθηκε τόσο πολύ διαβάζοντάς το επειδή ένιωσε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει τα αδέρφια του τους μοναχούς, που τρεις φορές επιχείρησε να επιστρέψει στον ναό, αλλά τον σταμάτησε η οικογένειά του. Χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να αποκατασταθεί η ισορροπία στην Κίνα, να επέλθει η ελευθερία και να έχουμε την ίδρυση της νέας κινεζικής κυβέρνησης. Εκείνη την περίοδο ο ναός Σαολίν ανακατασκευάστηκε και ανακαινίστηκε πολλές φορές.
Το 1980 ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ επέστρεψε στον ναό Σαολίν μαζί με όλα τα αντίγραφα των βιβλίων. Ο Σι Ντε Τσαν τον καλωσόρισε και τον ευχαρίστησε για τη γενναία και έξυπνη πράξη του. Την ίδια περίοδο η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να οργανώσει και να προωθήσει το Σαολίν Κουνγκ Φου, ένα έργο που μέχρι τότε το είχαν αναλάβει ο Σι Γιονγκ Σιανγκ μαζί με την τοπική Διοίκηση Αθλητισμού και την Ομοσπονδία Πολεμικών Τεχνών.
Το Χειμώνα του 1982 ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ αρρώστησε λόγω πνευμονικής ανεπάρκειας που έπασχε και δεν μπορούσε να φάει και να πιει κανονικά, με συνέπεια την ακινητοποίησή του στο κρεβάτι. Τότε άκουσε ότι ο Σαολίν μοναχός Ντε Γουέν (德文 - Dé Wén) θα αναλάμβανε ένα μεγάλο έργο που ήταν η συλλογή «Σαολίν Γου Γι» (少林五義 - Shàolín Wǔ Yì - Πολεμική Τέχνη και Ιατρική Σαολίν). Έτσι ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ πήρε ένα κοντάρι για να μπορέσει να περπατήσει και πήγε να συναντήσει και να βοηθήσει τον Ντε Γουέν. Μαζί ολοκλήρωσαν το «Βιβλίο της Πυγμαχίας Σαολίν» (少林拳谱 - Shào Lín Quán Pǔ - Σάο Λιν Τσουάν Που) και το «Βιβλίο Κλειδωμάτων και Αρπαγών Σαολίν (少林擒拿發 - Shào Lín Qín Ná Fā - Σάο Λιν Τσιν Να Φα).
Το 1983 η υγεία του Σι Γιόνγκ Σιάνγκ χειροτέρεψε και ο ηγούμενος του ναού Σαολίν κάλεσε την οικογένεια του Σι Γιόνγκ Σιάνγκ για να τους ενημερώσει για το δυσάρεστο αυτό νέο. Τα παιδιά του τον μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου και απεβίωσε το 1987. Πριν όμως φύγει από τον ναό ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ με δάκρυα στα μάτια έδωσε μερικά βιβλία στο μοναχό Ντε Γουέν και του είπε ότι: Δεν έχω πια τη δύναμη και λίγος χρόνος μου έμεινε ακόμη, σου δίνω αυτά τα βιβλία ως κληρονομιά με σκοπό οι μελλοντικές γενιές να συμβάλουν στη μετάδοση του αληθινού Σαολίν Κουνγκ Φου.
Ο Σι Γιόνγκ Σιάνγκ είναι 33ης γενιάς μοναχός του ναού Σαολίν και η συμβολή του χαίρει πολύ μεγάλης σημασίας στην ανάπτυξη και μετάδοση του Σαολίν Κουνγκ Φου στις επόμενες γενιές.