Ομοναχός Χουέι Γκουάνγκ (慧光 - Huì Guāng, 487 - 556 μ.Χ.), ήταν ένας επιφανής μοναχός που γεννήθηκε το 487 μ.Χ στην πόλη Τινγκτζόου (定州 -Dìngzhōu) με το γνωστό οικογενειακό επίθετο Γιάνγκ (杨 -Yáng). Σε ηλικίαδεκατριών ετών πήγε με τον πατέρα του στην πόλη Λουογιάνγκ (洛陽 - Luòyáng), όπου γνώρισε τον ηγούμενο του ναού Σαολίν (少林寺 - Shàolín Sì - Σαολίν Σι),Πα Τουό(跋陀 - Bá Tuó)κι έγινε μαθητής του. Αργότερα έγινε μοναχός του ναού και βοήθησε τον Πα Τουό στη μετάφραση βουδιστικών κειμένων από τα σανσκριτικά στα κινεζικά. Θεωρείται ο ιδρυτής της Νότιας Ταοιστικής Σχολής και ανάμεσα στους μαθητές τουπου έχουν κληρονομήσει τη θεωρία του για τη Θεωρία της Γης είναι οι Φα Σάνγκ (法上 -Fǎ Shǎng), Σάνγκ Φαν (僧范 -SēngFàn), Τάο Πινγκ (道凭 -DàoPíng), Χουέι Σουέν (慧顺 -HuìShùn), Λινγκ Σουίν (灵询 -LíngXún), Σανγκ Τα (僧达 -SēngDá), Τάο Σαν (道慎 -DàoShèn),Aν Λιν (安廪 -ĀnLǐn),Tαν Γιάν (昙衍 -TánYǎn),Tαν Ζουέν (昙遵 -TánZūn), Ταν Γιν (昙隐 -TánYǐn)και άλλοι.Απεβίωσε το έτος 556 μ.Χ. στην επαρχία Χούα Πέι (河北 - Hé Běi). Σύμφωνα με έναν θρύλο, ο μοναχός Χουέι Κουάνγκ μπορούσε να λακτίσει πεντακόσιες φορές κατά τη διάρκεια της πορείας ενός βέλους.
ΟμοναχόςΣανγκ Τσόου (僧稠 - Sēng Chóu, 480 - 560 μ.Χ.)υπήρξε τολμηρός μαχητής και εξασκούσε τις πολεμικές τέχνες από μικρή ηλικία, παρόλο που ήταν αδύναμος. Καταγόταν από την επαρχία Χούα πέι και φημιζόταν στο χωριό του για την ευγένεια και ευλάβειά του. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους άοπλους μαχητές της εποχής του. Οι μύθοι τον παρουσιάζουν να παλεύει με άγρια ζώα μόνο με τα χέρια του και να χωρίζει δύο τίγρεις με το κοντάρι του. Πήγε ως προσκυνητής στον ναό Σαολίν και αναγνωρίστηκε από τον Πα Τουό ως απόστολός του.
Όταν έγινε είκοσι οκτώ ετών πήγε στον ναό Τζινγκ Μίνγκ (景明 -JǐngMíng) και έγινε μοναχός μαθαίνοντας την αρχική, απλή μέθοδο διαλογισμού για μοναχούς. Για να βελτιώσει τη μέθοδο διαλογισμού του πήγε στο βουνό Τζιαγιού (嘉鱼 -Jiāyú). Στην αρχή δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί αλλά αργότερα φωτίστηκε από έναν μοναχό που επισκέφθηκε το μέρος που διαλογιζόταν ο Σανγκ Τσόου και ύστερα από δέκα μέρες κατάφερε να κάνει διαλογισμό. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Σανγκ Τσόου πήγε στο όρος Τζανγκ Γκονγκ (漳供 -ZhāngGōng) και λέγεται ότι για ενενήντα ημέρες έτρωγε μόνο ένα γεύμα την ημέρα όπου συνολικά αντιστοιχούσε σε τέσσερις κουβάδες ρύζι. Κοιμόταν πάνω σε μία πέτρινη πλάκα και τα ρούχα που φόραγε ήταν τόσο τραχειά που μπορούσαν να τραυματίσουν το δέρμα του. Μετά από εννιά μέρες βαθύ διαλογισμού πήγε στον ναό Σαολίν στο βουνό Σονγκ (嵩山 - Sōng Shān - Σονγκ Σαν) και ο ηγούμενος Πα Τουό του έδωσε ακόμη μεγαλύτερη γνώση στο μονοπάτι του διαλογισμού. Πολλοί μοναχοί έμαθαν τη μέθοδο του διαλογισμού από τον μοναχό Σανγκ Τσόου.
Σύμφωνα με τα αρχεία του ναού Σαολίν, ο μοναχός Σανγκ Τσόου ήταν γνωστός για την ικανότητά του στο Τσι Γκονγκ (氣功 - Qì Gōng) και τις εξαιρετικές του δεξιότητες στη μάχη. Το 520 μ.Χ. άρχισε να λειτουργεί ως ηγούμενος του ναού και απεβίωσε το έτος 560 μ.Χ. σε ηλικία ογδόντα ετών.
Oδάσκαλος Χονγκ Τζουίν(洪遵 - Hóng Zūn, 528 - 608 μ.Χ.)έζησε κατά τη διάρκεια της Ανατολικής δυναστείας των Γουέι (東魏 - Dōng Wèi - Τονγκ Γουέι, 534 - 550 μ.Χ.) και θεωρείται ως ένας ακόμα από τους πρώτους μάχιμους μοναχούς Σάολιν. Καταγόταν από την επαρχία Σιάνγκ Τζόου (相州 -XiāngΖhōu) και στα οκτώ του χρόνια έμεινε ορφανός και τον ανέλαβε ως σπουδαστής του ο μοναχός Τζι Γιουίν (智云 - Zhì Yún). Το έτος 551 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Φέι (廢 - Fèi, 551 - 554 μ.Χ.) της Δυτικής δυναστείας των Γουέι (西魏 - Xī Wèi - Σι Γουέι, 535 - 557 μ.Χ.), η μητέρα του αυτοκράτορα επισκέφτηκε τον ναό Σαολίν. Κάποιοι βασιλικοί σύμβουλοι έστειλαν δολοφόνους για να τη σκοτώσουν, αλλά ο μοναχός Χονγκ Τζουίν κατόρθωσε να τη σώσει και να συλλάβει τους εγκληματίες. Όταν η μητέρα του αυτοκράτορα επέστρεψε, είπε τι είχε συμβεί και ο αυτοκράτορας προσκάλεσε τον νέο μοναχό στο βασίλειο. Ο μοναχός αρνήθηκε ευγενικά την πρόσκληση του αυτοκράτορα.
Τρία έτη αργότερα ο αυτοκράτορας απεβίωσε κι ένας πρωθυπουργός έβαλε δολοφόνους να σκοτώσουν τον μοναχό Χονγκ Τζουίν, αλλά απέτυχαν λόγω της εξαιρετικής ικανότητας του ίδιου αλλά και των μοναχών στο πολεμικό Κουνγκ Φου. Το έτος 587 μ.Χ. ο δάσκαλος επέστρεψε στον νομό Γιάν Τζόου (兗州 - Yǎn Zhōu) μετά από απομόνωση και ο αυτοκράτορας Γουέν (文 - Wén, 581 - 604 μ.Χ.) της δυναστείας των Σουέι (隋 - Suí, 581 - 618 μ.Χ.) τον διόρισε ως ανώτερο υπάλληλο και κλήθηκε να πάει στο Πεκίνο με σκοπό να μεταφράσει βουδιστικές γραφές μαζί με άλλους μοναχούς. Ήταν πολύ καλός στην τεχνική του βελονισμού και στη θεραπεία τραυματικών ασθενειών. Απεβίωσε σε ηλικία ογδόντα ετών και ονομάστηκε Τσανγκ Μινγκ Χούο Φο (长命活佛 - Cháng Mìng Huó Fó) που σημαίνει «Ο Βούδας με τη Μακρά Ζωή».