Όπως και στις προηγούμενες δυναστείες, η κατάρρευση της δυναστείας Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.) οδήγησε σε έναν πόλεμο για την επικράτηση και τον έλεγχο της Κίνας. Με μια αξιοσημείωτη εξαίρεση κανένας από τους ηγέτες δεν ενδιαφερόταν να ιδρύσει αυτήν τη φορά μια νέα δυναστεία. Ήταν σαφές στους περισσότερους ανθρώπους ότι η Κίνα χρειαζόταν μια νέα και σύγχρονη, αν όχι περισσότερο δυτική, μορφή διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κίνας (中華民國 - Zhōng Huá Mín Guó, 1912 - 1949) σχηματίστηκε το 1912 και αποδείχθηκε μια βαθιά προβληματική πολιτική δομή με πολλά εσωτερικά προβλήματα. Σε αυτούς τους εσωτερικούς πολιτικούς αγώνες προστέθηκαν κρίσιμοι εξωτερικοί παράγοντες. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μετασχημάτισαν ριζικά τη δυτική παρουσία στην Κίνα και αύξησαν την επιρροή της Ιαπωνίας στην Ασία. Η ιαπωνική εισβολή στην Κίνα άλλαξε εντελώς την πολιτική και στρατιωτική ταυτότητα των κινεζικών δυνάμεων. Από πολιτική άποψη, η Κίνα κατευθυνόταν από ξένες ιδεολογίες: τη δημοκρατία, τον φασισμό και τον κομμουνισμό. Τελικά, ήταν οι δύο τελευταίες που θα διεκδικούσαν τον τελικό έλεγχο της Κίνας μετά την ήττα των Ιαπώνων το 1945. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) (中國共產黨 - Zhōng Guó Gòng Chǎn Dǎng - Τσουνγκ Γκουό Κονγκ Τσαν Τανγκ) νίκησε τo Κινεζικό Εθνικιστικό Κόμμα (GMD) (中國民黨 - Zhōng Guó Guó Mín Dǎng - Τζονγκ Γκουό Μιν Τανγκ) υπό την αρχηγία του Τζιάνγκ Τζιέ Σι (蒋介石 - Jiǎng Jiè Shí) στην Κίνα, το 1949.
Η περίοδος που ακολούθησε τον Σινο-Ιαπωνικό πόλεμο ήταν κρίσιμη για την Κίνα, η οποία έφτασε στα όριά της βιώνοντας έντονη φτώχεια και ανέχεια. Ήταν το τελικό στάδιο μίας ανοικοδόμησης που διήρκησε περίπου 40 χρόνια και σε αυτήν την τελική του έκφανση παρούσιασε μορφές όπως της λεγόμενης «Μακριάς Πορείας» (長征 - Cháng Zhēng - Τσανγκ Τζανγκ, διαδικασία υποχώρησης του Κουμμουνιστικού Στρατού 1934-1935) και άλλων σχετικών αναταραχών. Το δεύτερο μέρος του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου χαρακτηρίστηκε από την ανάγκη για την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) (中华人民共和国 - Zhōng Huá Rén Mín Gòng Hé Guó - Τζονγκ Χουά Ζαν Μιν Κονγκ Χουά Γκουό) την 1η Οκτωβρίου 1949. Καταγράφεται ότι πάνω από είκοσι δύο εκατομμύρια (22.000.000) άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα των αναταραχών κατά τη διάρκεια της πεντηκονταετίας μέχρι το 1950. Δυναστική και ρεπουμπλικανική Κίνα, η εθνικιστική περίοδος, ο σινο-ιαπωνικός πόλεμος, η ιαπωνική μαζική δολοφονία στην Κίνα, θύματα, ο εμφύλιος πόλεμος. Η Κίνα λιμοκτόνησε, κουράστηκε και κατέρρευσε με υπερπληθωρισμό, αχαλίνωτη και ανεξέλεγκτη διαφθορά. Η Πολιτιστική Επανάσταση (文化大革命 - Wén Huà Dà Gé Mìng, 1966 - 1976) ξεκίνησε από τον πρόεδρο του Kινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος Μάο Τζούα Τονγκ (毛澤東 - Máo Zé Dōng, 1893 - 1976) κατά την τελευταία δεκαετία του στην εξουσία (1966 - 76), για να ανανεώσει το πνεύμα της κινεζικής επανάστασης. Αρχικά προσπάθησε να επιτύχει τους στόχους του μέσα από μια μαζική κινητοποίηση των αστών νέων της χώρας που οργανώθηκαν σε ομάδες και ονομάστηκαν «Κόκκινοι Φρουροί». Ένα από τα κλειδιά για να πάρει τον έλεγχο και να κρατήσει τους πάντες εκτός φρουράς ήταν να μεταστρέψει τα πράγματα. Οι γιατροί έγιναν αγρότες, οι αγρότες στάλθηκαν στα νοσοκομεία, απορρίφθηκαν όλα τα στοιχεία της παράδοσης, συμπεριλαμβανομένης της φιλοσοφίας, της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής και του Κουνγκ Φου. Εάν μαθευόταν ότι κάποιος κήρυττε, δίδασκε ή ασκούσε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα λόγια του Μάο, στελνόταν αμέσως σε στρατόπεδα αναγέννησης (φυλακές).
Τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου είναι:
1928:Ο Τσιανγκ Κάι Σεκ καταστρέφει εξ ολοκλήρου τον ναό Σαολίν.
1949:Εγκαθιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ).
1966:Η «Πολιτιστική Επανάσταση» ξεσπά στην Κίνα. Ως αποτέλεσμα της τυφλής καταστροφής της παλαιάς κουλτούρας και των παλαιών ηθών και εθίμων, κάποια παραδοσιακά εικονογραφημένα κείμενα για την Πυγμαχία (拳 - Quán - Τσουάν) και άλλο υλικό καταστράφηκαν, ενώ σπεσιαλίστες του Γου Σου (武術 - Wǔ Shù) κυνηγήθηκαν και τραυματίστηκαν.
1973:Η PCSC εκδίδει τους πρόσφατα αναθεωρημένους κανόνες για τους αγώνες Γου Σου. Αυτοί περιλαμβάνουν έναν τρόπο βαθμολόγησης που δίνει 0.1 έως 0.4 βαθμούς για άψογη εκτέλεση των κινήσεων και 0.1 έως 0.3 βαθμούς για την εφαρμογή δύσκολων κινήσεων. Ως δύσκολες κινήσεις ορίζονται σύμφωνα με τους κανόνες τα άλματα, οι περιστροφές και οι στάσεις ισορροπίας. Από το σημείο αυτό κι έπειτα οι τεχνικές του Γου Σου με αμυντικές και επιθετικές εφαρμογές αντικαθίστανται βαθμιαία από γυμναστικές ασκήσεις. Έτσι, εμφανίζεται μια τάση για πιο χορευτικές κινήσεις στο Γου Σου, γεγονός που προκάλεσε μια διαμάχη για το τι εννοούμε πραγματικά όταν λέμε «Γου» (武 - Wǔ, κυρ: Πολεμικό) στο Γου Σου. Θεωρήθηκε σαν το Γου Σου να συντάσσεται από την έννοια Γου (舞 - Wǔ) που αν και προφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, σημαίνει «χορευτικός».
1978:Οι «Διεθνείς Αγώνες Γου Σου» (National Wushu Competition) διοργανώνονται στη Σινγκ Ταν (杏壇 - Xìng Tán). Εκεί προσκλήθηκαν ορισμένοι παλαιότεροι σπεσιαλίστες του Γου Σου για να εκτελέσουν παραδοσιακές φόρμες. Μεταπτυχιακοί φοιτητές του Ινστιτούτου Φυσικής Αγωγής του Πεκίνο (北京体育学院 - Běi Jīng Tǐ Yù Xué Yuàn - Μπέι Τσινγκ Τι Γι Σουέ Γιουέν) ερεύνησαν και δοκίμασαν τεχνικές του Σαν Τα (散打 - Sàn Dǎ).
1982:Ιδρύεται η σχολή «Ταγκού για Γου Σου» (塔沟武术学校 - Tǎ Gōu Wǔ Shù Xué Xiào) στο βουνό Σουνγκ (嵩 - Sōng) με διευθυντή τον Λίου Μπάι Σαν (刘宝山 - Liú Bǎo Shān). Το 1990 είχε 1.324 μαθητές και μετά το 1993 γύρω στους 3.000. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ιδρύθηκαν πολλές σχολές Γου Σου και ινστιτούτα που, σύμφωνα με τις στατιστικές, το 1993 ήταν πάνω δέκα χιλιάδες.
Το ίδιο έτος διοργανώνεται στην Ναντσίνγκ (南京 - Nán Jīng) η «Φιλική Επίδειξη Γου Σου της Ναντσίνγκ» (Nanjing International Wushu Friendship Exhibition). Παρ' ότι επρόκειτο για μια μικρής κλίμακας συνάντηση, ήταν ο πρώτος διεθνής αγώνας Γου Σου.
1984:Διοργανώνεται η «1η Διεθνής Ημερίδα Τάι Τσι Τσουάν» (International Tai Ji Quan) και ο «Διαγωνισμός Τάι Τσι» (Tai Ji Jian Invitational Tournament) στη Γου Χαν (武汉 - Wǔ Hàn).
1985:Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γου Σου (European Wushu Association) στην Μπολόνια της Ιταλίας. Μέχρι το τέλος του ίδιου έτους τα μέλη της ομοσπονδίας αυξήθηκαν από 8 σε 12.
1993:Ιδρύεται η Ελληνική Ομοσπονδία Γου Σου Κουνγκ Φου (Ε.Ο.Γ.Κ.).
2000:H Γενική Γραμματεία Αθλητισμού αναγνωρίζει επίσημα την Ελληνική Ομοσπονδία Γου Σου Κουνγκ Φου.
2002:Η Ολυμπιακή Επιτροπή αναγνωρίζει επίσημα τη Διεθνή Ομοσπονδία Γου Σου (I.W.U.F.) και λίγο αργότερα, κατά το ίδιο έτος, την Ελληνική Ομοσπονδία Γου Σου Κουνγκ Φου.