Τέχνη 武

Αγκαλίαζοντας το Δέντρο (撑抱 - Chēng Bào)

“Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα μου να πεθάνω, να μην ανακάλυπτα ξαφνικά ότι δεν είχα ζήσει ποτέ… Ήθελα να γευτώ μια ζωή γεμάτη και να ρουφήξω όλο της το μεδούλι, να ζήσω με τρόπο τόσο αυστηρό και σπαρτιάτικο, ώστε να τρέψω σε άτακτη φυγή οτιδήποτε δεν ήταν ζωή.
                                                                                                                                                                                       X. Nτ. Θορώ

Σταθείτε άνετα με τα πόδια τοποθετημένα στο άνοιγμα των ισχίων, τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα, τους γοφούς και τη σπονδυλική στήλη χαλαρή, σαν να πρόκειται να ακουμπήσετε στην άκρη ενός ψηλού σκαμνιού. Σηκώστε απαλά τα χέρια σας μπροστά, στο ύψος του στήθους, σαν να κρατάτε μια μεγάλη ελαφριά μπάλα, έχοντας τα χέρια χαλαρά και τα δάχτυλα ελαφρώς τεντωμένα. Φανταστείτε ότι υπάρχει ένα μπαλόνι ανάμεσα στα γόνατά σας και το κεφάλι σας κρέμεται από ένα σχοινί. Αναπνεύστε απαλά και ήρεμα, κατά προτίμηση μέσω της ρινικής κοιλότητας. Νιώστε και παρατηρήστε το σώμα και τον νου σας. Προσπαθήστε να μαλακώσετε το σώμα. Μην αφήσετε τη στάση του σώματός σας να καταρρεύσει και αποφύγετε να είστε σφιγμένοι. Παραμείνετε για 2-3 λεπτά, αυξάνοντας σταδιακά τον χρόνο παραμονής σε 10-15 λεπτά την ημέρα.

Σε όσο περισσότερη ακινησία βρίσκεστε φαινομενικά, τόσο περισσότερη «κίνηση» υπάρχει στο εσωτερικό σας. Είναι σαν να παίρνετε έναν μεγεθυντικό φακό και να βλέπετε με μεγάλη λεπτομέρεια τις κινήσεις που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του σώματος, οπότε παρατηρείτε πού υπάρχει ένταση.

Σύμφωνα με τη μέθοδο εξάσκησηςΤσανγκ Μπάο (撑抱 - Chēng Bào), η οποία αποδίδεται και ως η στάση «Αγκαλιάζοντας το Δέντρο», το να στέκεται κανείς ακίνητος συμβάλλει στην ενεργοποίηση του σώματος περισσότερο από οποιαδήποτε σωματική άσκηση και μάλιστα, λέγεται ότι μπορεί να εξαντλήσει την ενέργειά μας και να ασκήσει υπερβολική πίεση στο σώμα.

Η ιδέα πίσω από τη στάση «Αγκαλιάζοντας το δέντρο» βασίζεται στην παραδοχή ότι όσο λιγότερη φυσική δραστηριότητα και κίνηση έχει κανείς, τόσο πιο εύκολο είναι για το λεγόμενο «Τσι» (气 - Qì) (ή τη «ζωτική δύναμη») να ρέει ελεύθερα μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Οόρθιοςδιαλογισμός(standing meditation) συνιστά μία από τις βασικές μεθόδους εκπαίδευσης των εσωτερικών κινεζικών πολεμικών τεχνών.

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την προέλευση της εν λόγω στάσης, αλλά μία από τις πρώτες περιγραφές ανευρίσκεται σε ένα κινεζικό ιατρικό εγχειρίδιο που γράφτηκε περίπου μεταξύ των ετών 403 - 200 π.Χ.. Σύμφωνα με μια θεωρία, πρόκειται για μία από τις παλαιότερες μεθόδους εξάσκησης στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο προϊστορικός άνθρωπος έπρεπε να σταθεί τελείως ακίνητος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν κυνηγούσε.

 «Ο όρθιος διαλογισμός ενδυναμώνει τον πυρήνα του σώματος, βελτιώνει την ισορροπία, αυξάνει την οστική πυκνότητα, τη δύναμη και την προσοχή, καλυτερεύει την ποιότητα του ύπνου, καθιστά το σώμα ευθυτενές, συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα των κινήσεων και συντελεί στη σύνδεση σώματος και πνεύματος».

«Ο όρθιος διαλογισμός έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις περισσότερες ιδέες που έχουμε σε σχέση με το πώς πρέπει να είναι η σωματική άσκηση»,

 «Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη στη Δύση ότι το Τάι Τσι αποτελεί μια πνευματική  εξάσκηση, αλλά το να στέκεται κανείς ακίνητος είναι μια απόλυτα φυσική άσκηση».

«Οι “ορθοστατικοί” μύες που ενεργοποιούνται σε φάση ακινησίας δρουν ενάντια στη βαρύτητα και λειτουργούν δίχως τη βούλησή μας. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ελέγξουμε τους μυς αυτούς άμεσα, παρά μόνο έμμεσα, μέσω των προθέσεών μας, όπως για παράδειγμα, όταν μαθαίνουμε να οδηγούμε ποδήλατο. Όσο πιο σκληρά προσπαθεί κανείς, τόσο πιο συχνά θα πέφτει. Αντιθέτως, μόνο όταν χαλαρώσει, μπορεί να μάθει να οδηγεί το ποδήλατο. Όταν δεν χρησιμοποιούμε τους “ορθοστατικούς” μυς, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τους λεγόμενους “φασικούς” μυς, οι οποίοι κινούνται έντονα και που, εάν χρησιμοποιούνται συνεχώς, μπορεί να προκαλέσουν πόνο στην πλάτη ή τη μέση, αρθρίτιδα, δυσκαμψία στις αρθρώσεις, ακόμη και κατάθλιψη».

Αγκαλιάζοντας το Δέντρο (撑抱 - Chēng Bào - Τσανγκ Μπάο)
Αγκαλιάζοντας το Δέντρο (撑抱 - Chēng Bào - Τσανγκ Μπάο)
Ο Yang πραγματοποίησε έρευνες για το Τάι Τσι αναφορικά με τη συγκεκριμένη στάση, στο τμήμα Κινησιολογίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόις στις ΗΠΑ. Οι συγκεκριμένες μελέτες απέδειξαν ότι η εν λόγω στάση επιφέρει σημαντική βελτίωση στην ισορροπία, τη δύναμη, τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και εν γένει τη σωματική ευεξία. Ο ίδιος λέει: «Σε μία από τις ερευνητικές μου εργασίες, αποδείχτηκε ότι η δύναμη στο κάτω μέρος του σώματος αυξήθηκε κατά περίπου 20% μετά από ένα χρονικό διάστημα έξι μηνών, κατά το οποίο τα υποκείμενα της έρευνας συμμετείχαν σε μίας ώρας μάθημα, τρεις φορές την εβδομάδα, το οποίο περιλάμβανε μια εικοσάλεπτη εφαρμογή της στάσης ακινησίας». Μια άλλη μελέτη που διεξήχθη στην Κίνα από τον καθηγητή Yu Yong - Nian στο Νοσοκομείο Teh Lu του Πεκίνο, κατέδειξε μια σημαντική αύξηση της αιμοσφαιρίνης του αίματος μετά από μία ώρα εφαρμογής της στάσης ακινησίας, που είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία αυξημένης ροής του αίματος και κατ’ επέκταση, την παροχή οξυγόνου σε διάφορα όργανα, επιτρέποντας σε ολόκληρο το σώμα να παραμένει χαλαρό.

Παραπάνω άρθρα σχετικά με Tάι Τσι Τσουάν (太极拳)