Ηγούμενος του ναού Σαολίν (1923 - 1927)
Σημείωση: Οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από ένα κείμενο με τίτλο 释妙兴 («Ο Σεβασμιότατος Σι Μιάο Σινγκ»), το οποίο ανευρίσκεται στην κινεζική εγκυκλοπαίδεια και το οποίο αποτελεί ένα πλήρες αρχείο με πληροφορίες για τη ζωή του.
Ο Σι Μιάο Σινγκ ήταν ένας πολύ ικανός μοναχός του Τσαν βουδισμού, ο οποίος εξασκούνταν επιμελώς στον ναό Σαολίν από την πολύ νεαρή ηλικία των οκτώ ετών. Διέθετε βαθιά γνώση και κατανόηση του Τσαν βουδισμού και των πολεμικών τεχνών. Επιπλέον, η διδασκαλία του εμπεριείχε ιατρικές γνώσεις προκειμένου ο πιστός να βιώσει όχι μόνο την πνευματική αφύπνιση, αλλά να αναπτύξει σημαντικά τόσο την ψυχολογική όσο και τη φυσική του κατάσταση. Ο Σι Μιάο Σιγνκ δεν ήταν επιπόλαιος ούτε παρορμητικός. Πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος να εξελιχθεί κανείς είναι ακολουθώντας πιστά τις αρχές της Βινάγια που συμβάλλουν στην ηρεμία του πνεύματος και του σώματος. Δεν ήταν υποστηρικτής της κακώς εννοούμενης πειθαρχίας, ενώ αφότου έγινε ηγούμενος του ναού Σαολίν, το 1923, αποφάσισε ότι ήταν καλό οι απλοί άνθρωποι να μάθουν τις –έως τότε- «κρυφές» πολεμικές τέχνες των Σαολίν, καθώς θα ωφελούνταν από αυτές. Συγκεκριμένα, με αυτόν τον τρόπο η αρετή και η πειθαρχία θα εγκαθιδρύονταν στις περιοχές γύρω από τον ναό κι έτσι οι άνθρωποι θα ζούσαν ειρηνικά. Παραδόξως, η εγκαθιδρυμένη από τους εθνικιστές τοπική κυβέρνηση, μετά το 1911, είχε αναθέσει επισήμως στους επικεφαλής του ναού Σαολίν να δημιουργήσουν μια ένοπλη πολιτοφυλακή, η οποία θα απαρτιζόταν από την ελίτ των χειροτονημένων μοναχών του ναού, υποβοηθούμενη από εθελοντές, απλούς πολίτες, για να αναλάβουν την αστυνόμευση της πόλης Ντενγκ Φενγκ. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίστηκε ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή, αφού οι μοναχοί Σαολίν απολάμβαναν τον πλήρη σεβασμό των πολιτών. Ακόμα και οι διάφοροι εγκληματίες προσπαθούσαν να βρίσκονται μακριά από την αστυνόμευση του ναού. Καθώς η κυβέρνηση των εθνικιστών στην Κίνα ξεκίνησε εμφύλιο πόλεμο στα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Σι Μιάο Σινγκ αποφάσισε να επεκτείνει τον γεωγραφικό χώρο στον οποίο επικρατούσε η ειρηνευτική πολιτική του, σε περιοχές που δεν βρίσκονταν απαραίτητα υπό τη δική του δικαιοδοσία. Αρχικά, η προσπάθειά του στέφθηκε με επιτυχία, με τον Μιάο Σινγκ και τους άνδρες του να κερδίζουν σε πολλές συγκρούσεις, όμως το 1927, ο Σι Μιάο Σινγκ σκοτώθηκε στη μάχη. Περίπου έναν χρόνο μετά, ο εθνικιστής και ένθερμος χριστιανός Φενγκ Γιου Σιανγκ είχε να αντιμετωπίσει τον πολέμαρχο Σι Γιόου Σαν, ο οποίος εισέβαλε στον ναό Σαολίν προκειμένου να τον καταστήσει προσωρινό καταφύγιο ενός άλλου εθνικιστή, του Φαν Τσονγκ Σιου και των ανδρών του. Ο τελευταίος ανταγωνιζόταν εκείνη την περίοδο τον Φενγκ Γιου Σιανγκ για το ποιος θα είχε τον έλεγχο της επαρχίας Χενάν. Ο δάσκαλος Μιάο Σινγκ έζησε σε δύσκολους καιρούς και, όπως πολλοί άλλοι επιφανείς δάσκαλοι του Τσαν τα προηγούμενα χρόνια, επεδίωξε να προσαρμοστεί στις επικρατούσες συνθήκες για το καλό της ανθρωπότητας. Σε καθετί που έκανε παρακινούνταν από τη συμπόνοια, την ευγένεια και τη σοφία. Ο ναός Σαολίν καταστράφηκε εξαιτίας της εγγενούς διαφθοράς του καθεστώτος των εθνικιστών που ήταν γνωστό για την πολιτική του ενάντια στον βουδισμό. Είναι πιθανό ότι οι εθνικιστές αργά ή γρήγορα θα παρενοχλούσαν τον ναό Σαολίν, ακόμα κι αν ο Σι Μιάο Σινγκ αποφάσιζε να μην βοηθήσει τον λαό. Καθώς συνέβαιναν αυτά τα γεγονότα, ο δάσκαλος Σι Μιάο Σινγκ είχε ήδη πεθάνει περίπου έναν χρόνο πριν ο ναός Σαολίν καταστραφεί το 1928.
ΟΣι Μιάο Σινγκ (释妙兴 - Shì Μiào Χìng, 1891 - 1927)γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng, 1644 - 1911 μ.Χ.) στην περιοχή Σιε Γουάν (谢湾 - Xiè Wān) της πόλης Ρου Τσόου (汝州 - Rǔ Zhōu), της επαρχίας Χενάν (河南 - Hé Nán). Το όνομά του ήταν Σιε Κε Τα (谢疙瘩 - Xiè Gē Da) και η οικογένειά του αποτελούνταν από τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι. Επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, στην ηλικία των οκτώ ετών χειροτονήθηκε μοναχός στον ναό Σαολίν υπό την καθοδήγηση του μεγάλου μοναχού Σι Χανγκ Λιν (释恒林 - Shì Héng Lín) που έγινε ο δάσκαλός του. Διδάχθηκε από εκείνον την τεχνική του διαλογισμού και τα αυθεντικά συστήματα των πολεμικών τεχνών και έλαβε το όνομα Μιάο Σινγκ (妙兴), που σημαίνει «εξαιρετική ευημερία». Επίσης, έλαβε το όνομα Χάο Γουέν (豪文 - Háo Wén), δηλαδή «ηρωική παράδοση».
Ο Σι Μιάο Σινγκ ήταν πανέξυπνος. Είχε μια εγγενή έλξη προς την εκμάθηση της θεωρίας των πολεμικών τεχνών, ενώ ταυτόχρονα ήταν εξαιρετικός και στην πράξη. Στην πραγματικότητα ήταν τόσο ταλαντούχος που ο δάσκαλός του, Χανγκ Λιν, τον αποκαλούσε «ιδιοφυία» και «ταλέντο» (奇才 - Qí Cái - Τσι Τσάι). Ο Σι Χανγκ Λιν του μετέδωσε όλη την κληρονομιά των διαφόρων πολεμικών και ιατρικών τεχνών του ναού Σαολίν, όπως το «Κοντάρι του Κυριάρχου Βουνού» (镇山棍 – Zhèn Shān Gùn - Τσεν Σαν Κουίν), τη «Γροθιά του Διαφωτισμένου» (罗汉拳 - Luó Hàn Quán), τον βελονισμό (点穴 - Diǎn Xué - Ντιέν Σουέ), λαβές και ρίψεις (擒拿 – Qín Ná - Τσιν Να), αποσύνδεση κοκκάλων-αρθρώσεων (卸骨 - Xiè Gǔ - Σιε Κου), τις «72 Μεθόδους των Κανόνων Καλλιέργειας του Τσι (Τσι Κουνγκ)» (氣功七十二艺练功法 – Qì Gōng Qī Shí Èr Yì Liàn Gōng Fǎ - Τσι Κουνγκ Τσι Σι Ερ Γι Λιέν Φα), καθώς και πολλές άλλες τέχνες. Ο Μιάο Σινγκ εξασκούνταν πολύ σκληρά και βίωνε πολλές δυσκολίες στον δρόμο για την επίτευξη της τελειότητας στις πολεμικές τέχνες. Ωστόσο, χάρη στην επιμονή του απέκτησε μεγάλη φήμη ως ένας σπουδαίος δεξιοτέχνης των πολεμικών τεχνών. Στην πραγματικότητα ο Σι Μιάο Σινγκ έγινε ο επικεφαλής εκπαιδευτής-δάσκαλος (教头 - Jiào Tóu - Τσιάο Τόου) που ήταν υπεύθυνος για την επίβλεψη της εκπαίδευσης των μοναχών του ναού Σαολίν στις πολεμικές τέχνες. Εκείνη την εποχή ο Σι Μιάο Σινγκ δεχόταν τις προκλήσεις από λαϊκούς ανθρώπους (凡俗 - Fán Sú - Φαν Σου), οι οποίοι έρχονταν στον ναό, όμως εκείνος ήταν ανίκητος και μάλιστα η φήμη του αυτή εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Κίνα. Κέρδισε την αγάπη και τον σεβασμό των απλών ανθρώπων, οι οποίοι τον αποκαλούσαν «Χρυσό Πεφωτισμένο» (金罗汉 – Jīn Luó Hàn - Τσιν Λουό Χαν). Ο Σι Μιάο Σινγκ ήταν πραγματικά ένας σπουδαίος δάσκαλος των πολεμικών τεχνών Σαολίν.
Μετά από την Επανάσταση του 1911, ο μεγάλος δάσκαλος Χανγκ Λιν έγινε ηγούμενος (住持 - Zhù Chí - Τσου Τσι). Εκείνη την περίοδο η Κίνα ήταν βυθισμένη στο χάος τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά, κατάσταση την οποία εκμεταλλεύτηκαν πολέμαρχοι και ληστές. Δεν υπήρχε ασφάλεια ούτε σε απομονωμένα δάση ή απομακρυσμένες βουνοκορφές. Ο ναός Σαολίν αποτελούσε μια από τις λίγες αληθινές οάσεις γαλήνης και ηρεμίας. Ο σεβασμός που υπήρχε απέναντι στον ναό και τους μοναχούς οδήγησε τους εκπροσώπους της τοπικής κυβέρνησης να αναθέσουν την ευθύνη για την αστυνόμευση της πόλης Ντενγκ Φενγκ (登封 - Dēng Fēng) στους μοναχούς. Αυτό σήμαινε ότι ο ναός Σαολίν θα προστατευόταν επισήμως από ανεπιθύμητες εξωτερικές επιρροές και συμφέροντα. Αφότου μελέτησε την κατάσταση, ο Σι Χανγκ Λιν αποφάσισε να προσαρμοστεί στις υπάρχουσες συνθήκες και συμφώνησε να αποδεχτεί τους όρους που παρουσιάζονταν στη γραπτή συμφωνία με τίτλο «Αμυντικό Τάγμα του Ναού Σαολίν» (少林寺保卫团 – Shào Lín Sì Bǎo Wèi Tuán - Σάο Λιν Σι Μπάο Γουέι Τουάν). Παρά το γεγονός ότι στον ναό Σαολίν οι πολεμικές τέχνες εξασκούνταν από πολύ παλιά, ο Σι Χανγκ Λιν συνειδητοποίησε ότι ο 20ος αιώνας ήταν μια περίοδος που η δύναμη επιβαλλόταν με τα πυροβόλα όπλα. Ως εκ τούτου, ο ίδιος δημιούργησε μια ομάδα-ελίτ μοναχών Σαολίν, την οποία μετέτρεψε σε μια σύγχρονη πολιτοφυλακή και ανέλαβε να διδάξει σε αυτούς σύγχρονες τακτικές και στρατηγικές πολέμου, καθώς και τη χρήση πυροβόλων όπλων. Αυτοί έγιναν γνωστοί για τις πολεμικές τους ικανότητες, χάρη στις οποίες μπορούσαν να επιβάλλουν και να διατηρούν τον νόμο και την τάξη στην περιοχή. Μάλιστα, χάρη σε αυτή τη συνεισφορά τους η τοπική κυβέρνηση έδωσε επαίνους και βραβεία στον ναό Σαολίν.
Κατά τον 12ο χρόνο της Δημοκρατίας της Κίνας (中華民國 - Zhōng Huá Mín Guó, 1911-1949)(1923), ο Σι Χανγκ Λιν απεβίωσε, έχοντας ορίσει διάδοχό του στον ναό τον Σι Μιάο Σινγκ. Οι μοναχοί μάλιστα εξέλεξαν τον Σι Μιάο Σινγκ ως υπεύθυνο για την ασφάλεια της πόλης Ντενγκ Φενγκ και αρχηγό της πολιτοφυλακής του ναού. Για πάνω από χίλια χρόνια οι πολεμικές τέχνες που διδάσκονταν στον ναό Σαολίν απευθύνονταν αποκλειστικά και μόνο σε χειροτονημένους βουδιστές μοναχούς και όχι σε λαϊκούς. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο ο Σι Μιάο Σινγκ αποφάσισε να επιτρέψει σε λαϊκούς να διδαχθούν τις πολεμικές τέχνες των Σαολίν. Αυτή η απόφαση αποτέλεσε την παραβίαση του κανόνα που όριζε τη μυστικότητα της γνώσης των πολεμικών τεχνών και οδήγησε στην ανάπτυξη πολλών λαϊκών γενιών ασχολούμενων με τις πολεμικές τέχνες. Λέγεται μάλιστα ότι ο Σι Μιάο Σινγκ είχε πάνω από χίλιους μαθητές, μοναχούς και λαϊκούς.
Για να καταστήσει τις πολεμικές τέχνες περισσότερο δημοφιλείς, έγραψε τα ακόλουθα εγχειρίδια πολεμικών τεχνών: «Η Επεξήγηση της Πυγμαχίας Σαολίν» (少林拳解 - Shào Lín Quán Jiě - Σάο Λιν Τσουάν Τζιε), «Η Επεξήγηση του Κονταριού Σαολίν» (少林棍解 - Shào Lín Gùn Jiě - Σάο Λιν Κουίν Τζιε), «Κλασικό των Πέντε Γροθιών του Τα Μο» (达摩五拳经 – Dá Mó Wǔ Quán Jīng - Τα Μο Γου Τσουάν Τσινγκ), «Εικονογραφημένη Επεξήγηση του Βουδιστικού Ραβδιού Τσαν» (禅杖图解 - Chán Zhàng Tú Jiě - Τσαν Τσανγκ Του Τζιε), «Εικονογραφημένη Επεξήγηση της Γενεολογίας του Σαολίν» (少林宗派渊源世系图解 - Shào Lín Zōng Pài Yuān Yuán Shì Xì Tú Jiě - Σάο Λιν Ζονγκ Πάι Γιουέν Γιουέν Σι Σι Του Τζιε), «Η Ερμηνεία της Μοναστικής Πειθαρχίας στον Ναό Σαολίν» (少林戒约释义 - Shào Lín Jiè Yuē Shì Yì - Σάο Λιν Σι Τζιε Γιουέ Σι Γι) και «Επιπρόσθετες Συμβουλές για τη Χρήση της Γροθιάς και των Όπλων» (增补拳械箴言 - Zēng Bǔ Quán Xiè Zhēn Yán - Ζενγκ Μπου Τσουάν Σιε Τσεν Γιεν), καθώς και πολλά άλλα κείμενα που αναφέρονται στη διάρθρωση, την πρακτική και την εφαρμογή των πολεμικών τεχνών Σαολίν. Ωστόσο, καθώς τα βιβλία αυτά ήταν φυλαγμένα στη βιβλιοθήκη του ναού, πολλά καταστράφηκαν από την πυρκαγιά που προκλήθηκε στον ναό από στρατιωτικές δυνάμεις (αν και αντίγραφά τους έχουν διασωθεί από άλλες πηγές). Όταν ο Σι Μιάο Σινγκ ανέλαβε ως ηγούμενος, ο ναός απέκτησε πολλούς οπαδούς· υπήρχαν δέκα κοιτώνες με τουλάχιστον είκοσι πέντε μοναχούς ο καθένας. Περίπου 1.000 με 2.000 λαϊκοί είτε επισκέπτονταν τον ναό είτε παρείχαν υποστήριξη για την προστασία του, με τον αριθμό τους να προσεγγίζει τα 20.000 περίπου άτομα την περίοδο που ο ναός καταστράφηκε. Έτσι, παρότι η περιοχή στα δυτικά της Χενάν μαστιζόταν από τη ληστεία, ο ναός Σαολίν και τα περίχωρά του παρέμεναν απόρθητα.
Καθώς η δύναμη των πολεμιστών μοναχών μεγάλωνε στην περιοχή της Χενάν, οι τοπικοί πολέμαρχοι ήταν πολύ προσεκτικοί στο να μην παραβιάσουν τον ναό Σαολίν ή να αναμειχθούν στα θέματα ασφαλείας της πόλης Ντενγκ Φενγκ. Ωστόσο, καθώς έργο του ναού Σαολίν ήταν να έχει υπό έλεγχο τους πολέμαρχους, τους ληστές και τις μυστικές οργανώσεις, ο Σι Μιάο Σινγκ οραματιζόταν την επέκταση της σφαίρας επιρροής και ελέγχου της πολιτοφυλακής των Σαολίν και εκτός των συνόρων της Ντενγκ Φενγκ, φέρνοντας με αυτόν τον τρόπο ειρήνη και ασφάλεια σε περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι ζούσαν μακριά από τον ναό Σαολίν. Ο προηγούμενος ηγούμενος του ναού, ο Σι Χανγκ Λιν, είχε έναν λαϊκό μαθητή με το όνομα πολεμιστών Φαν Τσουνγκ Σιόου (樊钟秀 - Fán Zhōng Xiù), ο οποίος καταγόταν από την Πάο Φενγκ (寶豐 - Bǎo Fēng) και ήταν ο μεγαλύτερος Ντάρμα-αδελφός του Μιάο Σινγκ. Καθώς ο Φαν Τσουνγκ Σιόου λαχταρούσε μια επανάσταση στην Κίνα, συμμετείχε στην «Εξέγερση της Γουχάν» (武汉起義 - Wǔ Hàn Qǐ Yì - Γου Χαν Τσι Γι) με υποκινητή τον Σουν Τσονγκ Σαν (孙中山 - Sūn Zhōng Shān). Είχε λάβει επίσης μέρος στην «Αποστολή του Βορρά» (國民革命軍北伐 - Guó Mín Gé Mìng Jūn Běi Fá - Γκουό Μιν Γκε Μινγκ Τζουν Μπέι Φα). Μετά από την αποτυχία της επανάστασης των εθνικιστών, οι οποίοι ήθελαν να αποκτήσουν τον έλεγχο και να προκαλέσουν κοινωνική μεταβολή, ο Φαν Τσουνγκ Σιόου κατέφυγε σε ερημική τοποθεσία και πήγε με το μέρος του πολέμαρχου Γου Πέι Φου (吴佩孚 - Wú Pèi Fú, 1874-1939). Το 1922, ο Φαν Τσουνγκ Σιόου επισκέφθηκε τον ναό Σαολίν όπου συνάντησε τον ηγούμενο Σι Χανγκ Λιν και τον μαθητή του Σι Μιάο Σινγκ, που ήταν ο νεότερος Ντάρμα-αδελφός του, καθώς και οι δύο είχαν τον ίδιο δάσκαλο. Ο μεγαλύτερος Φαν Τσουνγκ Σιόου επηρέασε τον νεαρό Μιάο Σινγκ και όταν ο δεύτερος έγινε ηγούμενος του ναού παρότρυνε τους στρατιώτες της πολιτοφυλακής που προστάτευαν τον ναό να πάνε με το μέρος του Γου Πέι Φου. Μάλιστα, συμμετείχαν και στη «Μάχη της Χου Χαν» (胡憨之战 - Hú Hān Zhī Zhàn - Χου Χαν Τσι Τσαν) το 1925. Ο Σι Μιάο Σινγκ διοικούσε πολύ προσεκτικά την πολιτοφυλακή του ναού, έχοντας παρατηρήσει πολύ καλά τις πολεμικές τακτικές που εφάρμοζε ο Φαν Τσουνγκ Σιόου στο πεδίο της μάχης. Την άνοιξη του 1927, οι δυνάμεις του Σι Μιάο Σινγκ συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις του αρχηγού των εθνικιστών, Ρεν Γινγκ Τσι (任应岐 - Rèn Yīng Qí, 1892-1934) και ο Σι Μιάο Σινγκ σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης. Ήταν τριάντα επτά χρονών. Τον Ιούνιο το άψυχο σώμα του μεταφέρθηκε από τους μαθητές του στον ναό Σαολίν, στο όρος Σουνγκ (嵩 - Sōng), το οποίο φύλαγε ο Τσενγκ Φα Γιονγκ (郑法永 - Zhèng Fǎ Yǒng). Θάφτηκε κοντά στον Σι Χανγκ Λιν στη βορειοανατολική πλευρά του ναού, στην πλαγιά του λόφου.
Έναν χρόνο μετά, ο ναός Σαολίν κάηκε ολοσχερώς από τον πολέμαρχο Σι Γιόου Σαν (石友三 - Shí Yŏu Sān) και πολλοί από εκείνους που παρείχαν υποστήριξη στον ναό επέστρεψαν στα σπίτια τους. Το χωριό Σιε Γουάν, όπου εκατοντάδες άνθρωποι είχαν βρει καταφύγιο μετά την καταστροφή του ναού, είχε ερημώσει. Στα νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκεται το «Υδραγωγείο Πλύσης των Αυτιών» (洗耳渡槽 - Xǐ Ěr Dù Cáo - Σι Αρ Ντου Τσάο) και στα ανατολικά η «Δεξαμενή Νερού Λου Χουέν» (陆浑水库 - Lù Hún Shuǐ Kù - Λου Χουέν Σέι Κου), τα βασικά κανάλια της Ρου Τσόου και το μεγαλύτερο υδραγωγείο της περιοχής.
Ο Σι Μιάο Σινγκ ήταν ένας ταλαντούχος βουδιστής μοναχός και πολεμιστής Σαολίν, ο οποίος συνέβαλε στην ανανέωση των αρχαίων συστημάτων των πολεμικών τεχνών. Η πολεμική τέχνη της «Γροθιάς του Διαφωτισμένου» (罗汉拳 - Luó Hàn Quán) θεωρείται ένας πολύτιμος θησαυρός για τον ναό Σαολίν και τις γύρω περιοχές. Στην εξήγηση που δίνει ο ίδιος για τη συγκεκριμένη πολεμική τέχνη αναφέρει:
«Το κεφάλι κινείται ορμητικά πάνω και κάτω, μπροστά και πίσω και γυρνάει δεξιά κι αριστερά σαν τα κύματα. Τα χέρια λάμπουν στον αέρα σαν ένας μετεωρίτης στον σκοτεινό ουρανό. Το σώμα είναι δυνατό κι ευλύγιστο σαν ξύλο ιτιάς και τα πόδια κινούνται με απροσδόκητο τρόπο σαν του μεθυσμένου. Ακολουθώντας τους κανόνες της Βινάγια (λατ: Vinaya) εξυγιαίνεται το μυαλό και ενδυναμώνεται το άδειο πνεύμα. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται η συμπεριφορά του πολεμιστή. Μαθαίνει να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσω της τακτικής εξάσκησης και της εφαρμογής των σωστών οδηγιών. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η παγκόσμια κυριαρχία».
Ο Σι Μιάο Σινγκ πίστευε ότι η αρετή είναι καλύτερη από τη σωματική δύναμη, αν θέλει κανείς να επηρεάσει τους ανθρώπους. Επίσης πίστευε ότι η άμυνα είναι προτιμότερη από την επίθεση. Τούτο διότι με τη σωματική δύναμη επιβάλλεται κανείς στους άλλους ενάντια στη θέλησή τους, ενώ με την αρετή του μπορεί κάποιος λειτουργώντας ως καλό παράδειγμα να παρακινήσει τους ανθρώπους. Όταν επιτιθόμαστε στους άλλους, τότε το Τσι (氣 - Qì) μας, δηλαδή η ενέργειά μας, εξανεμίζεται και χάνουμε τη δύναμή μας, ενώ αν παραμένουμε ήρεμοι ενόσω είμαστε σε θέση άμυνας, τότε το Tσι παραμένει συγκεντρωμένο και δυνατό και μπορούμε να επιτύχουμε τον στόχο μας. Αυτό είναι σημαντικό, όπως αναφέρει ο Σι Μιάο Σινγκ, επειδή αν αφήσουμε την οργή να κυριεύσει το πνεύμα και το σώμα μας, τότε το Tσι διασκορπίζεται και πολύ εύκολα εξαντλούμαστε. Ποτέ δεν πρέπει να εξασκούμαστε στις πολεμικές τέχνες ενόσω είμαστε οργισμένοι, γιατί τότε σίγουρα θα ηττηθούμε. Ο Σι Μιάο Σινγκ δίδασκε ότι όλα εξαρτώνται από τη διατήρηση και την ενδυνάμωση της ενέργειας Tσι που διαρρέει το πνεύμα, το σώμα και το περιβάλλον. Εάν το Tσι εξαντληθεί, τότε επέρχεται η ασθένεια και όλα διαφθείρονται, κάτι που είναι επιζήμιο τόσο για την ανάπτυξη του πνεύματος όσο και για την αρμονική συμβίωση στην κοινωνία.