ΟΣι Ντε Σι (释德慈 - Shì Dé Cí)γεννήθηκε στο Πεκίνο (北京 - Běi Jīng) το 1941 από γονείς πολύ καλλιεργημένους και με πολλές ακαδημαϊκές γνώσεις και ήταν γνωστός με το όνομα Λου Τσεν Χουάν (路振环 - Lù Zhèn Huán). Έμαθε για τον βουδισμό από πολύ μικρή ηλικία και όταν η μητέρα του πέθανε ο Σι Ντε Σι ακολούθησε αυστηρά τον πατέρα του ως δάσκαλό του.
Μέχρι το 1989 ο Σι Ντε Σι επιτελούσε έργο διευθυντή με τον τίτλο του ερευνητή στο Ινστιτούτο Ερευνών Υγείας στην Κίνα και το 1989 πήγε στον ναό Σαολίν, στο βουνό Σουνγκ (嵩山 - Sōng Shān). Εκεί ο Σι Ντε Σι ασπάστηκε τον βουδισμό και ο ηγούμενος του ναού και δάσκαλος Σι Σου Σι (释素喜 - Shì Sù Xǐ, 1924-2006) τον αποδέχτηκε ως μαθητή του και του έδωσε το όνομα Ντε Σι. Έτσι, ο Σι Ντε Σι αποφάσισε να αφιερωθεί στις πολεμικές τέχνες του ναού Σαολίν, τον βουδισμό και την καλλιγραφία.
Έλαβε τις αληθινές διδασκαλίες της «Ιατρικής Τσαν» (禅医 - Chán Yī - Τσαν Γι) από τον δάσκαλο, μοναχό 29ης γενιάς και ηγούμενο του ναού Σαολίν Σι Ντε Τσαν (释德禅 - Shì Dé Chán, 1907-1993), ο οποίος ήταν τότε άρρωστος στο κρεβάτι. Το 1991 ο Σι Ντε Σι έλαβε τους τρεις όρκους χειροτονίας στον ναό Τα Τζουέ (大觉 - Dà Jué - Τα Τζουέ) στην επαρχία Γκουανγκτόνγκ (广东 Guǎng Dōng) με σκοπό να ακολουθήσει τον δρόμο του βουδιστή μοναχού. Έπειτα ταξίδεψε στο νότιο Βιετνάμ για να μεταδώσει τις γνώσεις και πρακτικές του πάνω στον βουδισμό και τον ταοϊσμό σε καντονέζους φοιτητές κάτω από μια ινδική συκιά. Εκεί μίλησε και για τη φιλοσοφία του Τσαν (禪 - Chán) και τις ευεργετικές ιδιότητες του τσαγιού.
Με το πέρασμα των χρόνων ο Σι Ντε Σι δεν σταμάτησε να εξασκείται πάνω στην καλλιγραφία. Το βιβλίο καλλιγραφίας που έγραψε και εντυπωσίασε την εποχή του 2000 είχε τον τίτλο «Δράκος» (龙 - Lóng - Λονγκ), το οποίο αντανακλά το πνεύμα του κινεζικού έθνους μέσα από τα ιδιαίτερα καλλιγραφικά ιδεογράμματα του δράκου και του λιονταριού. Ο «Δράκος» του Σι Ντε Σι κέρδισε ιδιαίτερη εκτίμηση κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Επετείου της Χιλιετίας της Κίνας (中华世纪坛 - Zhōng Huá Shì Jì Tán - Τσονγκ Χουά Σι Τζι Ταν) στο Πεκίνο (北京 - Běi Jīng).
Στις 8 Ιανουαρίου του 2002 στη Διεθνή Έκθεση Επενδύσεων και Εμπορικών Συνεργασιών, ο εκφωνητής του συμβουλίου Γιουέν Μου (袁木 - Yuán Mù) έπαθε έμφραγμα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του. Τότε κάλεσαν τον Σι Ντε Σι να σπεύσει για βοήθεια. Ο Σι Ντε Σι έσωσε τον Γιουέν Μου από ξαφνικό θάνατο ακολουθώντας τεχνικές βελονισμού για να καταφέρει να ελέγξει τη ροή του αίματος και των αγγείων. Ύστερα μετέφεραν τον Γιουέν Μου στο νοσοκομείο και ο γιατρός που τον ανέλαβε και εξέτασε του είπε ότι η Ιατρική Τσαν που άσκησε ο Σι Ντε Σι είναι απίστευτη και ευεργετική.
Στις 18 Μαΐου του 2005 στην τελετή έναρξης των είκοσι επεισοδίων της τηλεοπτικής σειράς με τίτλο «Ερημίτης Σαολίν» (大漠少林 - Dà Mò Shào Lín - Τα Μο Σάο Λιν) ο Σι Ντε Σι έγραψε ένα βιβλίο καλλιγραφίας με τίτλο «Καλλιγραφία Τσαν» (Chán Shū Fǎ - Τσαν Σου Φα). Το βιβλίο, γραμμένο σε ρυζόχαρτο, ξεχωρίζει ανάμεσα στη σύγχρονη τέχνη της καλλιγραφίας δίνοντας μια διαυγή εικόνα του κόσμου της φιλοσοφίας αναμεμιγμένου με τη φύση.
Ο Σι Ντε Σι ήταν ηγούμενος του ναού Λονγκ Ταν (龙潭 - Lóng Tán) της επαρχίας Σινσίνγκ (新兴 - Xīn Xīng) και μέχρι σήμερα είναι ο ηγούμενος του ναού Τα Γιουίν (大云 - Dà Υún) και του ναού Γιονγκ Φου (永福 - Yǒng Fú) στο βουνό Τζιόου Γι (九疑 - Jiǔ Υí) στην επαρχία Χενάν (湖南 - Hú Nán) της Κίνας. Επίσης είναι πρόεδρος της Ένωσης Ερευνητών του Βουνού Γου Τάι (五台山研究会 - Wǔ Tái Shān Yán Jiū Huì - Γου Τάι Σαν Γιαν Τζιόου Χούι) της επαρχίας Σανσί (山西 - Shān Xī), ιδρυτής του ναού Σαολίν της περιοχή Λιούχε (六合 - Liù Hé) της πόλης Ναντζίνγκ (南京 - Nán Jīng) και διοικητικό στέλεχος της Κινεζικής Ένωσης Βουδιστών (中国佛教协会 - Zhōng Guó Fó Jiào Xié Huì - Τσονγκ Κουό Φο Τζιάο Σουέ Χούι). Κατά καιρούς δέχεται προσκλήσεις συμμετοχής σε ομιλίες, για παράδειγμα στον χώρο του Μουσείου της Κουανγκτσόου (广州博物 - Guǎng Zhōu Bó Wù - Κουανγκ Τσόου Πο Γου) και στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού του Μακάο (澳门文化艺术中心 - Ào Mén Wén Huà Yì Shù Zhōng Xīn - Άο Μεν Γουέν Χουά Γι Σου Τσουνγκ Σιν).
Ο Σι Ντε Σι είναι 31ης γενιάς μοναχός του ναού Σαολίν και μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει την προώθηση και μετάδοση της φιλοσοφίας Ζεν, της Ιατρικής Ζεν και της καλλιγραφίας Ζεν. Για τον λόγο αυτό θεωρείται ένας Δάσκαλος Ζεν του ναού Σαολίν.